Pękanie drzew po zimie to problem, z którym często boryka się wielu ogrodników-amatorów. Nawet najmniejsze pęknięcie kory jest źródłem infekcji, przyczyną osłabienia układu odpornościowego, pogorszenia przepływu soków, deformacji pnia i innych dolegliwości. Drzewa z uszkodzoną integralnością kory są bardziej narażone na choroby bakteryjne i grzybicze. W tym artykule pokażemy, jak zapobiegać pękaniu drzew.
Usuwanie kory
Czyszczenie kory pozwala zabezpieczyć drzewo przed chorobami i szkodnikami, poprawić wygląd rośliny, przygotować drzewo do wybielania, zidentyfikować na czas najmniejsze uszkodzenia kory i je wyeliminować. Zabieg najlepiej wykonać późną jesienią, tuż przed wybielaniem lub wczesną wiosną po przycięciu. Aby oczyścić korę, użyj:
- piła (tylna strona piły służy do wstępnego, zgrubnego czyszczenia);
- szpatułka i szczotki ze sztywnym metalowym lub plastikowym włosiem (do delikatniejszej pracy);
- suchą szmatką wykonaną z gęstej tkaniny (w celu usunięcia niewielkiej warstwy mchu lub porostów z kory młodych drzew).
Zwykle pień drzewa i gałęzie szkieletowe czyści się do wysokości nie większej niż 2,5 m. Wszelkie szczątki pozostałe po zdzieraniu należy spalić, a drzewo spryskać fungicydami (np. Siarczanem miedzi), aby zapobiec powstawaniu porostów wzrost.
Puste wypełnienie
Zagłębienie powstałe w wyniku niewłaściwego wycięcia drzewa lub pod wpływem niekorzystnych warunków klimatycznych należy uszczelnić, aby nie dopuścić do jego powiększania się i powstawania nowych uszkodzeń. Pod koniec jesieni zaleca się wypełnienie zagłębienia. Jeśli jednak wgłębienie powstało np. Na wiosnę, nie należy czekać tak długo, lepiej od razu zamknąć otwór. W celu uszczelnienia małego wgłębienia wykonuje się drewniany korek o odpowiedniej wielkości, dezynfekuje, wkłada do otworu i wlewa ogrzaną mieszanką popiołu i żywicy, pobranych w równych proporcjach.
Wybielanie kory
Bielenie pnia i dolnych gałęzi chroni drzewo nie tylko przed poparzeniem słonecznym, ale także przed zimowymi przymrozkami. Ponadto metoda ta pozwala niszczyć szkodniki, które hibernują w małych pęknięciach i przyczyniają się do ich rozprzestrzeniania.
Drzewka najlepiej wybielać późną jesienią, przed pierwszym śniegiem, w pogodny dzień. Do wybielania stosuje się mieszaninę wapna gaszonego (2-2,5 kg), siarczanu miedzi (400-500 g) i oleistej gliny (1 kg) rozcieńczonej w 10 litrach wody. Powstały roztwór nakłada się na korę, wcześniej oczyszczoną do wybielenia, warstwą 2-3 mm. Przed obróbką w widłach gałęzi układa się pakuł lub płótno nasączone mieszanką wybielającą. Wapno gaszone można zastąpić mieloną kredą połączoną z gliną, klejem do drewna lub obornikiem. Również do wybielania można użyć mieszanki Bordeaux lub farby wodnej emulsyjnej z dodatkiem karbofosu. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że karbofos jest silną trucizną, a podczas wybielania młodych drzew rozcieńcza się go na pół wodą.
Bruzdowanie
Bruzdowanie to kolejna technika, która pomaga chronić korę drzew przed pękaniem. Bruzdowanie odbywa się na takich drzewach owocowych jak jabłoń i gruszka. Nie stosować na owocach pestkowych (śliwka, czereśnia, wiśnia, morela). Na korze wykonuje się podłużne nacięcia (rowki) o długości nie większej niż 10-15 cm, a jeśli wymagane jest inne cięcie, wykonuje się je wyżej, cofając się od pierwszych 1-2 cm.Odstęp między nacięciami wykonanymi wzdłuż średnicy pnia powinien wynosić min. 5-8 cm, bruzdy nie powinny być głębokie, należy ścinać jedynie korę. Aby zapobiec przedostawaniu się infekcji do nacięć, maluje się je farbą olejną z dodatkiem środka grzybobójczego. Bruzdowanie przeprowadza się od początku marca do początku czerwca. Ta metoda chroni drzewo przed przypadkowymi pęknięciami kory i powstawaniem pęknięć.
Dlatego, aby zabezpieczyć korę drzew przed pękaniem po miesiącach zimowych, można zastosować jedną z czterech metod przedstawionych w artykule. Łatwiej jest zapobiec uszkodzeniom niż rozwiązać problem naprawy powstałych pęknięć.
