Dyschidia odnosi się do epifitycznych przedstawicieli flory - roślin pasożytniczych, które przyczepiają się do innej roślinności i żyją na swoich sokach. Kwiat pochodzi z egzotycznych krajów. Można go z powodzeniem uprawiać w domu przy dobrze zorganizowanej opiece, ale nie wszystkie gatunki można uprawiać. Ta wiecznie zielona winorośl jest ceniona przez hodowców kwiatów ze względu na jej wykwintny i pełen wdzięku wygląd. Dzięki temu dekorowi każde wnętrze zostanie przekształcone.
Zawartość
Co jest niezwykłego w kwiatku
Dyskhidia to wiecznie zielona liana z rodziny Lastovniev. Roślina ma długie (do 5 metrów) elastyczne zielone pędy. Ma wiele nitkowatych korzeni znajdujących się u podstawy i częściowo pokrywających dolną część pędów. Dzięki dobrze rozwiniętemu systemowi korzeni dyschidia jest mocno osadzona na podporze i pobiera odżywianie z zewnątrz.
Na lianie rosną dwa rodzaje liści. Są to płaskie zaokrąglone liście na skróconych ogonkach, całkowicie pokrywające łodygi. Zwykle mają kolor jasnozielony, ale możliwe są inne kolory, w zależności od gatunku. Wraz z nimi są małe liście o długości do 5 cm, na zewnątrz podobne do bąbelków. Gromadzą wilgoć, co pomaga roślinie przetrwać w sytuacjach awaryjnych. Często owady przechowują tam odpady roślinne, które stopniowo gniją i służą jako nawóz.
Kultura kwitnie raz w roku - od wiosny do jesieni... W tym czasie wiele małych kwiatów, takich jak dzwonki, pogrupowanych w zwoje po kilka kawałków, otwiera się między liśćmi. Ich kolor jest różny, czerwony, biały, różowy. Następnie pojawiają się strąki wypełnione nasionami. Każde nasiono ma koronę w kształcie parasola.
Dyschidię można uprawiać w pomieszczeniach jako roślinę obfitą w wiszących doniczkach. Inną opcją jest użycie ozdobnych pionowych wsporników, do których przymocowana jest winorośl. Rezultatem są atrakcyjne sylwetki. Tyle tylko, że dyschidii nie można sadzić w standardowych donicach na parapecie, przez co bicze zwisają w niekontrolowany sposób. Głębokie podpory również nie są odpowiednie.
Rodzaje i odmiany ze zdjęciami
W naturze występuje ponad 100 gatunków dyschidii, ale uprawiana jest ich ograniczona liczba. Wszystkie są przystosowane do hodowli w pomieszczeniach, chociaż wymagają szczególnej opieki.
Najpopularniejsze odmiany:
- Ovata to roślina o zielonkawo-różowych łodygach, gęsto porośnięta małymi owalnymi liśćmi z białym, ścięgnistym wzorem. Początkowo płytki są różowe, ale z czasem stają się zielone. Podczas kwitnienia kwitną małe białe pąki. Kultura wytrzymuje lekki trzask zimna i przeciągi.
- Pectinoides to lśniąca winorośl z przewiewnymi pędami korzeniowymi. Ma dwa rodzaje liści: małe - owalne i duże - bąbelkowe. Na zewnątrz zielone, od wewnątrz ceglaste. Kwitnie różowo-fioletowymi pąkami.
- Singularis to kultura o twardych łodygach i dużych, zaokrąglonych zielonych liściach z jasnymi smugami.
- Ruskusolistnaya - elegancki przedstawiciel o długich pędach, pokryty szmaragdowymi liśćmi w kształcie serca. W tym celu hodowcy kwiatów nadali takiej dischidii intrygującą nazwę - „milion serc”... W kątach liści tworzą się białe kwiaty.Podczas kwitnienia wydzielają niesamowity miodowy zapach.
- Przegrzebek to gatunek pełzający z łodygami pokrytymi wyrostkami korzeni powietrznych i wydłużonymi liśćmi. Korona ma ciemnozielony kolor. Roślina kwitnie dwa razy w roku różowymi lub ciemnymi kwiatami wiśni.
- Hirsuta to wyjątkowy gatunek z pokwitaniem na liściach i wdzięcznymi tłoczonymi żyłkami na zewnętrznej powierzchni talerza. Pąki są głęboko szkarłatne, przyczepione do krótkich szypułek. Kwiaty są małe, ale pojawiają się w dużych ilościach i razem.
- Raffleza - reprezentuje pięciometrowe elastyczne pędy, gęsto obramowane owalnymi liśćmi. Kwitnie w żółtych koszyczkach, składających się z kilku małych pąków.
Metody reprodukcji
Dyschidię można rozmnażać na dwa sposoby: przez nasiona i sadzonki. Łatwiej i szybciej wyhodować roślinę z sadzonek. Jednak druga opcja jest nie mniej skuteczna.
Nasienny
Nasiona dyschidii są niezwykle lekkie, dlatego podczas siewu należy uważać, aby się nie rozsypały. Prace siewne przeprowadza się zwykle wiosną.
- Jako glebę przyjmuje się mieszaninę piasku i torfu w równych proporcjach.
- Po zwilżeniu nasiona sadzi się i posypuje ziemią warstwą do 3 mm.
- Przykryj folią lub szkłem.
- Umieść pojemniki z nasadzeniami w ciepłym i dobrze oświetlonym pomieszczeniu, w którym temperatura nie spada poniżej 20 ° C.
- Uprawy są codziennie nawilżane i wietrzone. Pierwsze pędy pojawiają się za 5-7 dni. Te arkusze powstają po 3 miesiącach. Dopiero wtedy sadzimy rośliny w osobnych doniczkach.
Sadzonki
- W przypadku tej metody rozmnażania najpierw wyciąć podziały, które są wycinane z wierzchołków pędów na długość 10-15 cm.
- Wycięte miejsca są traktowane sproszkowanym węglem drzewnym i umieszczane w roztworze dowolnego stymulatora wzrostu na kilka godzin.
- Sadzonki sadzi się z lekkim nachyleniem w mokrej mieszance torfowo-piaskowej.
- Przykryj szklaną lub plastikową osłoną.
Pędy lepiej ukorzeniają się w 20–25 ° C i przy wysokiej wilgotności. Każdego dnia należy je podlewać, lekko otwierać, aby przewietrzyć i usunąć kondensat, który gromadzi się w środku. Po miesiącu sadzonki całkowicie się zakorzeniają.
Lądowanie
Lądowanie jest możliwe w dowolnym momencie. Dyschidia wymaga luźnego i włóknistego podłoża. Możesz go ugotować samodzielnie, mieszając następujące składniki w równych proporcjach:
- mielona kora sosnowa;
- mech torfowiec;
- węgiel drzewny;
- piasek rzeczny;
- kompost z liści;
- perłowiec;
- torf.
Dopuszcza się zakup gotowej gleby specjalnie zaprojektowanej dla storczyków lub bromelii.
Hodowla jest przeszczepiana wyłącznie wiosną, kiedy jej system korzeniowy silnie rośnie, a objętość doniczki staje się mała. Wskazane jest coroczne przesadzanie młodych roślin, w razie potrzeby dorosłych.
Przede wszystkim na dno garnka wlewa się warstwę drenażową. Łapią korzenie dyschidii razem z glinianą grudką i ostrożnie przenoszą je do nowego pojemnika. Jest to ważne, ponieważ jeśli korzenie zostaną uszkodzone, roślina nie zapuści korzeni w nowym miejscu i umrze..
Niuanse wzrostu
Dyschidia jest dość kapryśnym przedstawicielem opieki, więc początkująca kwiaciarnia nie może sobie z tym poradzić. Kluczem do udanej uprawy będzie stabilność pod względem samej pielęgnacji i stanu rośliny. Najmniejsze odchylenia od normy prowadzą do więdnięcia i odrzucania liści.
Szczególnie ważne jest właściwe miejsce. Powinien być dobrze oświetlony i ciepły, o dużej wilgotności. Nie zaleca się umieszczania winorośli na loggiach i balkonach, gdzie temperatura jest niestabilna. Idealne położenie to parapety skierowane na wschód lub zachód. Od strony południowej wymagana będzie ochrona przed upalnymi promieniami południowymi, a od strony północnej dodatkowe podkreślenie. Optymalna temperatura do przetrzymywania to 25-30 ° C, w okresie spoczynku 18-22 ° C.
Wymagane środki pielęgnacyjne:
- Podlewaj go 2 razy w miesiącu, nawet przy stale upalnej pogodzie. Zimą wystarczy jedno nawilżenie. Od czasu do czasu urządzają ciepły prysznic dla epifitu.
- Obok rośliny jest zainstalowany pojemnik z wodą lub surową keramzytem, aby wilgotność w pomieszczeniu była zawsze utrzymywana na wysokim poziomie.
- Są karmione co miesiąc nawozami dla sukulentów. Weź 2-krotność ilości wskazanej w instrukcji użycia.
Liana nie wymaga systematycznego przycinania, ale wielu hodowców skraca pędy, które są wyjątkowo wydłużone. Okresowe szczypanie wierzchołków pni ma korzystny wpływ na odnowę rośliny.
Problemy pielęgnacyjne, choroby i szkodniki
Przy niewłaściwej opiece nad dyschidią pojawiają się pewne problemy:
- liście bąbelkowe znikają lub obserwuje się deformację wszystkich liści - z powodu niskiej wilgotności;
- częściowe zaczerwienienie liści - w wyniku długotrwałej ekspozycji na bezpośrednie działanie promieni słonecznych;
- rozpad systemu korzeniowego i pędów - przy częstym i obfitym podlewaniu.
Spośród szkodników szczególnie niebezpieczne są wełnowce, mszyce i przędziorków. Przy najmniejszych oznakach ich pojawienia się roślinę należy traktować dowolnym preparatem owadobójczym.
Wielu uważa dyschidię za specyficzną roślinę, dlatego warto najpierw zapoznać się z jej cechami. Nawet doświadczeni hodowcy kwiatów nie zawsze udaje się utrzymać winorośl w domu przez długi czas. Powodem tego jest wysokie zapotrzebowanie tropikalnego piękna na niezmiennie wysoką wilgotność, której nie zawsze można utrzymać na odpowiednim poziomie.
