Większość upraw ogrodowych rośnie na lekko kwaśnej glebie. Jeśli nastąpi zakwaszenie gleby, staje się to prawdziwym problemem dla ogrodników.
Możesz podjąć kilka działań, aby rozwiązać ten problem, aby w przyszłym roku nadal możesz zadowolić siebie i swoich bliskich smacznymi i zdrowymi zbiorami.
Jak określić kwasowość gleby
Kwasowość (pH) gleby to równowaga jonów wodorowych w glebie w skali od 1 do 14. Dlatego pH = 7 charakteryzuje neutralność gleby, dla gleb kwaśnych wskaźnik ten jest niższy, a dla zasadowych wyższy.
Kwasowość gleby można określić za pomocą znaków zewnętrznych:
- powierzchnia ziemi pokryta była białawo-szarym nalotem;
- nagromadzenie zardzewiałej wody z luźnym brązowożółtym osadem w rowkach i nizinach;
- Na stanowisku bardzo szybko rosną chwasty skrzypu i mniszka lekarskiego.
Wiele roślin, takich jak kwaśna gleba, na przykład wrzos pospolity, dziki rozmaryn bagienny, turzyca o niskim kolorze i inne.
Kwasowość gleby można określić za pomocą prostego eksperymentu - upuść ocet na garść ziemi i zobacz: jeśli jest syk i bąbelki, to ziemia jest neutralna lub zasadowa i nie wymaga wapnowania, jeśli jest brak reakcji, gleba jest kwaśna.
Wapnowanie
Wapnowanie ziemi jest uważane za najbardziej skuteczny sposób na podniesienie poziomu pH:
- Najlepiej przeprowadzić tę procedurę jesienią po zbiorach. W tym czasie gleba jest wilgotna i dobrze podatna na spulchnianie.
- Do wapnowania dobrze jest stosować substancje zawierające wapń.
- Ilość wymaganej substancji zależy od rodzaju i kwasowości gleby.
- Po nawożeniu ziemię należy wykopać. Zimą zachodzi reakcja między wapnem a kwasami w gruncie. W rezultacie gleba stanie się obojętna lub lekko kwaśna.
- Nawozy stosowane wiosną mogą spalić korzenie alkaliami. Do późniejszego zastosowania nawozów wapiennych lepiej jest użyć mniej agresywnej kredy lub dolomitu, co jest lepsze dla formacji piaszczystych.
- Wapno jest preferowane do glin i glin.
- Przed wapnowaniem wapno palone należy gasić wodą.
- Nie wapnuj bezpośrednio przed sadzeniem.
- Częstotliwość stosowania nawozów wapiennych zależy od warunków naturalnych i charakteru gleby.
- Na terenach położonych na torfowiskach, a także narażonych na duże ilości opadów wapnowanie przeprowadza się co trzy lata, a na glebach ciężkich obróbkę można przeprowadzić raz na siedem lat.
Popiół drzewny
Popiół drzewny to doskonały nawóz organiczny, który może spulchnić glebę i zmienić jej strukturę.
Neutralizuje nadmierne zakwaszenie wszelkiego rodzaju zakwaszonych gleb.
Dawki stosowania zależą od poziomu kwasowości, zawartości materii organicznej oraz od tego, czy gleba jest ciężka czy lekka. Na glebach torfowych i gliniastych zaleca się dodawanie popiołu drzewnego w dużych ilościach.
Skład popiołu drzewnego zależy od gatunku drzew, ich wieku, miejsca wzrostu itp. Zawartość soli wapnia może wynosić od 30 do 60 proc., Więc ilość popiołu potrzebnego do nawożenia jest trudna do obliczenia. W przypadku całkowitego odtlenienia wskaźnik ten wynosi 1-1,5 kg na 1 m2. m.
Jesienią zakopuje się w ziemi popiół w postaci suchej.
kawałek kredy
Kreda doskonale nadaje się do odtleniania gleby jesienią, delikatnie zmniejsza kwasowość. Lepiej jest corocznie dodawać kredę do gleby.
Podczas kopania należy go najpierw zmiażdżyć i wbić w ziemię.
Dawkowanie kredy:
- dla gleb kwaśnych - 0,7-0,5 kg na 1 metr kwadratowy;
- dla gleb średnio kwaśnych - 0,3 kg na 1 metr kwadratowy;
- na gleby lekko kwaśne - 0,2 kg na 1 mkw.
Do przechowywania kredy stosuje się suche pomieszczenia, aby nie tworzyły się grudki, a przed dodaniem do ziemi konieczne jest wymieszanie kredy z glebą do uzyskania gładkości.
Siderata
W rolnictwie ekologicznym odtlenianie gleby odbywa się przy użyciu zielonego nawozu. Ta metoda pozwala zrezygnować z wapna, kredy i innych nawozów mineralnych, a także z obliczania dawek.
Siderata to rośliny, które szybko wyrastają na zieloną masę, a ich korzenie rozluźniają podłoże i poprawiają cyrkulację tlenu w glebie. Następnie rośliny są koszone i dodawane kroplami.
W czasie rozkładu roślin gleba otrzymuje brakujące mikro- i makroelementy, a także jest nasycona azotem.
Rośliny jednoroczne są używane jako sideratory, rzadziej byliny. Najbardziej odpowiednimi roślinami mogą być odporne na zimno, szybko rosnące zboża.
Jesienią bardziej efektywne są żyto ozime, owies, rzepak, gorczyca biała, wyka.
Podczas siewu jesienią sideratory wprowadzają następujące zmiany:
- chronić wierzchnią warstwę gleby przed wiatrem i wysychaniem;
- zapobiegać wymywaniu składników odżywczych z gleby przez opady;
- poprawić napowietrzenie gleby;
- uwolnić glebę od procesów gnilnych i szkodliwych bakterii;
- chronić przed zamarzaniem;
- opóźnić kiełkowanie chwastów;
- przyczyniają się do wzbogacenia gleby w azot, fosfor i potas.
Podczas uprawy zielonego nawozu ważne jest, aby zapobiec ich pełnemu dojrzewaniu i kosić przed kwitnieniem i rozmnażaniem, w przeciwnym razie zielony nawóz zamieni się w chwasty. Kosi się, gdy osiągną wysokość 25-30 cm lub bezpośrednio po pojawieniu się pąków.
Hodowcy szklarni skracają okres przygotowawczy do sadzenia wczesnych odmian warzyw.
Zielona zasłona roślin chroni przed palącym wiosennym słońcem, a skoszona służy jako ściółka chroniąca przed krótkotrwałymi nocnymi przymrozkami.
Drzewa mogą być również świetnymi sideratorami. Są to brzoza, olcha, sosna, grab i wiąz. Obniżają poziom kwasowości gleby do głębokości około pół metra i w promieniu dziesięciu metrów.
Do wykonywania prac ziemnych należy podejść kompetentnie i wziąć pod uwagę zasady i zalecenia dotyczące odtleniania gleby jesienią. Otrzymasz wtedy rezultaty w postaci lepszej jakości gleby, a także zwiększonych plonów.
