Zawsze nie możemy się doczekać wiosny, a potem lata; czekamy na Ciebie, abyś mógł cieszyć się pierwszymi witaminami z Twojego ogrodu, dlatego przy uprawie jakichkolwiek roślin interesują nas przede wszystkim najwcześniejsze odmiany. Dotyczy to w pełni winogron. Jedną z najwcześniejszych odmian winogron jest niedawno pojawiła się odmiana stołowa Ruta, która ma wiele zalet.
Zawartość
Historia hodowlana, opis i cechy odmiany winorośli Ruta
Winogron Ruta, stworzony przez ukraińskiego hodowcę Witalija Zagorułkę, jest odmianą bardzo młodą, sławę zyskała dopiero kilka lat temu. Mieszkający w Zaporożu V.V. Zagorulko jest obecnie jednym z najbardziej znanych winiarzy, nieustannie eksperymentującym z odmianami stołowymi i prawie każdego roku produkującym nowe, ciekawe produkty.
Co ciekawe, pasjonat w swoim głównym zawodzie nie jest związany z rolnictwem, około 40 lat temu uzyskał kwalifikacje „elektronik” i pracował na polu wzmacniania obronności kraju. Jednak od najmłodszych lat zainteresował się uprawą winorośli, która stała się jego głównym zajęciem.
Dziś V.V. Zagorulko jest autorem ponad dwóch tuzinów sprawdzonych odmian winorośli, w tym znanej superearly Libii i Sofii. Wcześniej skupiał się na hodowli odmian z różowymi jagodami, teraz stały się bardziej zróżnicowane kolorystycznie.
Głównym kierunkiem pracy V.V. Zagorulko jest hodowla odmian winogron o bardzo wczesnym okresie dojrzewania, o dużych owocach, odpornych na choroby i, jeśli to możliwe, mrozoodpornych. Odmiana Ruta prawie w pełni spełnia te kryteria. Pod względem dojrzewania można go przypisać bardzo wczesnemu, ponieważ sezon wegetacyjny trwa nieco ponad trzy miesiące (od pojawienia się pierwszych liści do zbioru mija 95–100 dni). W ojczyźnie odmiany, w regionie Zaporoże, pierwsze jagody są gotowe do użycia w ostatnich dniach lipca.
Ruta otrzymywana jest poprzez hybrydyzację dobrze znanych odmian Talisman i Kishmish Radiant. Krzewy Ruty są bardzo duże, winorośl szybko rośnie, a gdy jest młoda, ma czerwonawy kolor. Sam autor przestrzega przed stosowaniem zbyt dużych dawek nawozów, w tym pogłównego, w okresie letnim: prowadzi to z reguły do nadmiernego wzrostu krzewu ze szkodą dla dojrzewania winorośli i owoców. Przy odpowiedniej technologii rolniczej pędy dojrzewają prawie na całą długość. Liście na krzakach są również bardzo duże, z wysokim rozcięciem, typowym dla większości odmian pięciopłatkowym kształtem.
Talizman wygląda trochę jak jego „potomstwo”, ale przekazał mu swoje pozytywne właściwości
Odporność odmiany na choroby mączniaka ocenia autorka jako wysoka, na mączniaka prawdziwego i szarą zgniliznę - nieco powyżej średniej. Mrozoodporność na poziomie większości nowoczesnych odmian - Ruta wytrzymuje temperatury do -21 oC. Rozmnażane wszystkimi znanymi metodami ukorzenienie zdrewniałych sadzonek jest dobre.
Grona Ruty mają kształt stożkowaty, średnie lub duże, ich waga wynosi od 500 do 800 g, jagody pakowane są w grona o średniej sypkości. V.V. Zagorulko uważa, że odmiana nie wymaga normalizacji zbiorów: wszystkie początkowe kwiatostany, a tym samym kępy, można pozostawić na krzakach, roślina ma wystarczającą siłę, aby rozciągnąć cały plon. Jagód nie trzeba zbierać natychmiast po dojrzewaniu: są doskonale zachowane na krzakach przez półtora do dwóch miesięcy. Względną wadą jest to, że winogrona mają tylko kwiaty żeńskie, a do ich zapylenia konieczne jest posiadanie w sąsiedztwie innej odmiany krzewów winogronowych, które kwitną w tym samym czasie co ruta. Najlepszym zapylaczem jest zasłużona wczesna odmiana Arcadia.
Jagody Ruty są duże, można je nawet nazwać bardzo dużymi: osiągają rozmiar 3,6 x 2,2 cm i wadze 12 g, wydłużone, różowe. W niektórych okresach dojrzewania w kolorze pojawiają się również odcienie karmazynowe i bursztynowo-żółte. Miąższ jest gęsty, skóra cienka, po spożyciu jagód nie jest wyczuwalna. Smak oceniany jako zwykły winogronowy, harmonijny. Lekki aromat gałki muszkatołowej nie zawsze jest obecny; przejawia się najwyraźniej podczas uprawy winogron na glebach piaszczystych. Wielu degustatorów zauważa, że jagody mają w smaku wiśniowy posmak. Zawartość cukru jest wysoka: do 21%, kwasowość na poziomie większości odmian (ok. 7 g / l). Jagody są dobrze przechowywane i nie psują się podczas transportu na duże odległości, co jest jednym z pozytywnych przejawów odmiany Talisman, która uczestniczyła w narodzinach Ruty.
Grona Ruty nie jest super duża, ale jak na bardzo wczesną odmianę jej wielkość jest imponująca
Podobnie jak większość grzebieni V.V. Zagorulko, Ruta nie jest odpowiednia dla centralnej Rosji, ale świetnie czuje się w regionie Centralnej Czarnej Ziemi i na południu. Oprócz Rosji i Ukrainy jest już uprawiany w Mołdawii i południowych regionach Białorusi. Plon odmiany jest stosunkowo wysoki i co ważne stabilny. Pierwsze jagody można spróbować już w drugim roku po posadzeniu. Zastosowanie jest uniwersalne: jagody są dobre zarówno świeże, jak i w postaci kompotów lub soku, nadają się do produkcji wina.
Wideo: dojrzewające winogrona Ruta
Cechy sadzenia i uprawy odmian winogron Ruta
Zgodnie z zeznaniami wielu winiarzy, którzy sadzili Rutu na swoich poletkach, co jest zbieżne z opinią twórcy odmiany, jej technologia rolnicza nie różni się w żaden sposób od tej stosowanej w przypadku większości nowoczesnych, bardzo wczesnych, wielkoowocowych odmian winogron. Oddzielne niuanse związane są z tym, że krzewy charakteryzują się dużą wigorem, a kwiaty nie są biseksualne.
To winogrono jest zdolne do normalnego wzrostu na każdej glebie, ale najlepszą opcją byłaby czarna gleba o wysokiej zawartości składników odżywczych. Wybór miejsca do sadzenia powinien opierać się na fakcie, że odmiana najlepiej sprawdza się w miejscach dobrze nasłonecznionych, chronionych przed działaniem zimnych wiatrów przez wysokie budynki. Ponieważ krzewy Ruty są bardzo duże, należy zachować odległość co najmniej 3 metrów od najbliższych nasadzeń (winorośl, inne krzewy, korony drzew owocowych). Ponadto, ze względu na dużą siłę wzrostu, należy od razu zadbać o ustawienie mocnych kratownic o odpowiedniej wysokości.
Najłatwiej jest sadzić winogrona przez cięcie; w regionach południowych lądowanie jest możliwe bezpośrednio w ziemi, na stałe miejsce. Lepiej jest wcześniej wyhodować sadzonkę z sadzonek, co wykonuje się zgodnie z ogólnie przyjętymi metodami. Kupując gotową sadzonkę, należy zwrócić szczególną uwagę na stan systemu korzeniowego. Optymalny czas sadzenia sadzonek wyhodowanych z sadzonek tej wiosny to koniec maja, rośliny zimujące w zeszłym roku to kwiecień. Na południu można go sadzić jesienią, ale jednocześnie pożądane jest posiadanie łatwej osłony do sadzenia na zimę.
Przygotowanie terenu odbywa się latem poprzedniego roku i polega na kopaniu zwykłymi dawkami nawozów. Jesienią wykop otwór o wymiarach 70 x 70 cm lub nieco większy.Podczas sadzenia kilku krzewów wygodniej jest wykopać rów do sadzenia o głębokości 60 cm. Na dole wymagana jest 15-centymetrowa warstwa drenażowa (żwir, kamyczki, inne podobne materiały), tam prowadzona jest dowolna rura, tak, że w pierwszych latach krzew jest podlewany bezpośrednio wzdłuż korzeni. Dolna połowa wykopu wypełniona jest glebą zmieszaną z nawozami (dwa wiadra próchnicy, 0,5 kg nitroammofoski, kilka litrów popiołu), górna połowa żyzną glebą bez nawozów.
Zadaniem pionowej rury jest dostarczanie wody bezpośrednio do korzeni
Sadzenie wiosenne przeprowadza się tak, aby na powierzchni pozostały nie więcej niż dwa pąki, ale korzenie mają kontakt tylko z glebą wolną od nawozów. Po posadzeniu krzew jest dobrze podlewany, a ziemia wokół niego jest ściółkowana dowolnym luźnym materiałem. W pierwszym roku podlewanie jest potrzebne obfite i częste, a następnie ich liczba jest znacznie zmniejszona.
Coroczna pielęgnacja, oprócz okresowego podlewania, obejmuje karmienie wiosenne, zapobiegawcze opryski i właściwe przycinanie. Dorosłe krzewy nie potrzebują dużo wody, same wyciągają niezbędną wilgoć z głębokich warstw, ale lubią okresowe spulchnianie wierzchniej warstwy gleby. Największe zapotrzebowanie na wodę występuje podczas napełniania jagód, ale już 2-3 tygodnie przed przygotowaniem zbioru podlewanie jest przeciwwskazane. W przypadku suchej jesieni przydatne jest podlewanie zimowe przed przykryciem krzewów.
Podczas karmienia nie powinieneś dać się ponieść azotowi. Przede wszystkim winogrona potrzebują potasu, więc nie ograniczaj go w popiele drzewnym: każdej wiosny możesz rozsypać po krzaku pół wiadra tego cennego nawozu i lekko zatopić go w glebie. Wprowadzenie dobrze zgniłego obornika (1-2 wiadra) jest konieczne raz na dwa lata, w dołkach wykopanych na obrzeżach buszu. Bezpośrednio przed kwitnieniem można spryskać liście słabym roztworem dowolnego złożonego nawozu, ale dawka nie powinna być duża: Ruta może się obejść bez systematycznego opatrunku na liście.
Odporność odmiany na choroby jest powyżej średniej, ale w celach profilaktycznych wczesne wiosenne traktowanie winorośli roztworem siarczanu żelazawego nie będzie przeszkadzać. Jeśli się spóźnisz, a postęp liści już się rozpoczął, przepis należy zastąpić 1% płynem Bordeaux. Inne metody leczenia należy stosować tylko wtedy, gdy pojawią się objawy choroby.
Przycinanie Ruty jest stosunkowo łatwe, ponieważ nie jest zbyt podatna na pasierbów i gęste krzewy. Nie ma potrzeby usuwania dodatkowych kwiatostanów. Dlatego wiosną przeprowadzają kosmetyczne przycinanie, usuwając winorośle, które nie przezimowały i oczywiście niepotrzebne pędy, a przez całe lato wyrywają tylko pędy, które rosną nie tam, gdzie chciałby właściciel. Główne przycinanie odbywa się po opadnięciu liści. Jednocześnie w dorosłych krzakach pozostaje nie więcej niż 60 oczu: jest to bardzo wysoki wskaźnik w porównaniu z tym samym rodzajem odmian, uważa się, że krzew jest w stanie służyć wszystkim. Jednocześnie na każdej sesji pozostaje od 6 do 8 pąków.
Częstość występowania os u odmiany Ruta jest niewielka, dlatego nie jest wymagana specjalna ochrona. To prawda, że dojrzałe plony są w większości dziobane przez ptaki, więc musisz zadbać o ochronę przed ich inwazją. Przeważnie używają różnych strachów na wróble.
Konieczne jest schronienie tych winogron na zimę wszędzie, z wyjątkiem regionów najbardziej południowych. Ale bardzo poważna ochrona nie jest wymagana. Wystarczy rozłożyć pnącza wyjęte z krat na ziemi w wygodnych pęczkach i przykryć świerkowymi gałązkami sosny lub świerka, nie zapominając o rozsypaniu po preparatach chroniących przed gryzoniami. Na środkowym pasie winogron ten wciąż nie jest uprawiany zbyt mocno, ale właściciele Ruty w centralnych regionach muszą dodawać gęstsze materiały, takie jak pokrycia dachowe lub przynajmniej spunbond do iglastych gałęzi świerkowych.
Dobry właściciel zbuduje skrzynię, w której położy winorośl na zimę, a następnie przykryje je świerkowymi gałęziami
Zalety i wady odmiany w porównaniu z podobnymi
- bardzo wczesne dojrzewanie;
- wczesne wejście młodych nasadzeń do owocowania;
- dobra prezentacja;
- ciekawy smak o smaku czereśni;
- stabilny, choć niezbyt wysoki plon;
- bezpieczeństwo jagód na krzakach przez długi czas;
- doskonała przenośność pęczków;
- wysoka odporność na choroby;
- łatwość rozmnażania;
- brak groszku w pęczkach;
- niska podatność na osy.
Lista względnych wad również nie jest zbyt krótka:
- trudności z zapylaniem: konieczne jest posiadanie krzewów innej odmiany z jednoczesnym kwitnieniem;
- niezbyt dobra, według nowoczesnych standardów, mrozoodporność;
- duży obszar karmienia;
- podatność na filokserę.
Jednak oczywiście liczba plusów znacznie przewyższa liczbę minusów, aw swoim segmencie (bardzo wczesne odmiany stołowe z dużymi jagodami) odmiana Ruta należy do najlepszych.
Wideo: dorosłe krzewy winogronowe Ruta
Recenzje o Rucie
Pomimo młodości odmiany, liczba recenzji na jej temat na specjalistycznych forach jest już dość duża, a większość ekspertów wysoko ceni jakość winogron Ruta.
Wszystko dobre i zdrowe! Ruta na mojej stronie od trzech lat, pierwsze owocowanie. Doskonale znosiła ostatnie dwie bezśnieżne zimy, jej siła wzrostu jest dobra, przy standardowych zabiegach nie było problemów z chorobami. Zapylanie w ubiegłym roku było problematyczne i był groszek, a nie wszystkie grona były dobrze zrobione, średnia waga 200–400 g. Dojrzewało dość wcześnie, 2-3 sierpnia było gotowe, osy uwielbiają. Z dobrym cukrem, miał żółto-różowy kolor, postanowiłem obserwować i zostawiłem kilka gron na krzaku. Ostatni sezon ze względu na intensywne upały stworzył problemy z ubarwieniem mojej okolicy w różowych formach, a Ruta przez 10 dni wisiała i nabrała jasnoróżowego koloru. Jej smak jest harmonijny, miąższ jest cienki, skóra nie jest wyczuwalna podczas jedzenia. Pierwsze wrażenie o Rut jest pozytywne
Cześć. Pięć owocnikujących ... Moim zdaniem obejrzałem wystarczająco dużo ... Stosunek masy wegetatywnej do plonu nie jest zadowalający. 30 kg na dwóch ramionach o łącznej długości ok. 7 m. Takie „chwasty”, takie zdrowotne - w pośpiechu, żeby się tylko zastanowić, co robić -… a 30 kg… - to za mało. A mrozoodporność jest gorsza niż ta sama Libia, na poziomie Sofii.
Tak więc po 4 latach uprawy Ruty doszedłem do wniosku, że konieczne jest jej usunięcie. Naprawdę nie ma dobrych gron, grzbiety są bardzo kruche, pękają, dlatego nawet średnie grona rozpadają się na małe kawałki. Nie najlepsza odmiana Zagorulko, w ogóle nie nadaje się do sprzedaży, generalnie 6 miejsc jest zwolnionych dla innych odmian.
Ruta dojrzała dla mnie 29 lipca i została wprowadzona na rynek. Cukier doszedł do 22. Był słodki, o smaku czereśni. Szczepiony na krzaku Plevna w zeszłym roku - trzy rękawy. Pleven nie był jeszcze gotowy w ostatni weekend. Obciążenie krzewu to około 9-10 kg ruty i 15 kg plewny na drugim ramieniu. Tak, sprzedaż była wygodna - pęczki po 500-800 gramów każda, jagody są bardzo duże! Kolor jest po prostu wspaniały! Okazał się bardzo wcześnie!
Odmiana Ruta to dobra opcja dla miłośników bardzo wczesnych różowych jagód. Niestety nie nadaje się do trudnych regionów, ale w południowej połowie naszego kraju, a także na całej Ukrainie, warunki klimatyczne są odpowiednie do jej uprawy. Odmiana przyciąga uwagę dużymi, pięknymi jagodami o dobrym smaku, doskonałą transportowalnością i odpornością na większość chorób winogron.
