Winogrono Sphinx to jedno winogrono stołowe, które prawie nie wyróżnia się lepszym lub gorszym na szerokiej liście innych współczesnych odmian. Sfinks nie jest zły, ponieważ jest łatwy w uprawie i dlatego polecany jest dla początkujących winnic. Jego plon jest wysoki, jagody smaczne, ale są wady i znaczące.
Zawartość
Historia powstania i opis odmiany winogron Sphinx
Sfinks został wyhodowany na początku XXI wieku przez mieszkającego w Zaporożu hodowcę amatora V.V. Zagorulko. Twórca odmiany nie jest zawodowym rolnikiem, jego specjalnością jest inżynier mechanik, ale jego zamiłowanie do młodości sprawiło, że całe życie poświęcił hodowli nowych odmian winorośli, a znaczna ich liczba stała się powszechnie znana.
Osobliwością zainteresowań hodowcy jest hodowla samozapłodnych odmian stołowych, dających smaczne jagody, dobrze transportowane i dobrze prezentujące się. Pod tym względem Sfinks nie do końca pasuje do ogólnej strategii, a sam autor odmiany nie uważa jej za bardzo udaną, zwracając uwagę na pewne istotne niedociągnięcia. Sfinksa uzyskano przez hybrydyzację z dobrze znanych odmian strashensky i Timur. Straseni to mołdawska odmiana winogron stołowych przeznaczona do świeżego spożycia, owocująca eleganckimi i smacznymi ciemnymi jagodami. Wcześnie dojrzewające winogrona Timur to jedna z odpornych na mróz białych odmian.
Strashensky nie jest zbyt przystojny; niestety zostało to przekazane Sfinksowi
Sfinks uzyskany ze skrzyżowania urodził się ciemny, wysokowydajny, owocujący we wczesnym okresie. Jednak eksperci zauważają, że odziedziczył po rodzicach nie tylko pozytywne, ale także negatywne aspekty. Jednocześnie jest łatwa w pielęgnacji i cieszy się pewną popularnością wśród początkujących winiarzy w południowych regionach Rosji, a nawet Białorusi. Uprawiany jest także w innych republikach byłego ZSRR.
Sfinks ma duże krzewy, które szybko rosną, a winorośl dojrzewa prawie w 100%. Liście są również duże. Mrozoodporność przy -23 oC, odmiana toleruje również bardzo upalne dni. Boi się przeciągów, co nie wyróżnia go na lepsze i wymaga starannego doboru miejsca do sadzenia. Odporność na główne choroby winogron jest przeciętna; wymagane jest obowiązkowe opryski zapobiegawcze przeciwko mączniakom i oidium.
Wideo: krzewy Sfinksa w czasie zbiorów
Kwiaty i Sfinks są biseksualne, co pozwala na obejście się bez sadzenia innych odmian do zapylania i jest jedną z zalet, szczególnie dla letnich mieszkańców o małych obszarach. Kwiaty kwitną późno, niebezpieczeństwo przemarznięcia podczas mrozów powrotnych w maju jest minimalne. Odmiana jest uważana za wczesną, ale konkretny termin gotowości do uprawy silnie zależy od klimatu regionu i aktualnej pogody; zwykle pełne dojrzewanie jagód przypada na drugą dekadę lub koniec sierpnia.
Bukiety mają kształt zbliżony do stożka, ich zwykła waga to nieco mniej niż kilogram, rekordziści osiągają 1,5 kg. Jagody nie są zbyt piękne.Mogą być idealnie okrągłe lub lekko owalne, stosunkowo duże, o wadze do 10 g, ciemnoniebieskie. Ogromną wadą jest to, że dojrzewanie jest rozciągnięte, a dojrzałe kiście należy natychmiast zrywać: nie są przechowywane na krzakach, więdną i stają się bezużyteczne. Skóra jest jędrna, chrupiąca po ugryzieniu. Miąższ jest soczysty, gęsty, o typowym smaku winogronowym. Eksperci mówią o specyficznym aromacie jagód, odczuwanym podczas jedzenia.
Nie można rozpoznać Sfinksa jako przystojnego mężczyzny, co spowalnia jego promocję na rynku
W dobrych sezonach akumulacja cukru jest wysoka: do 25%, ale w zimnych latach może się zatrzymać na 17%. Całkowita kwasowość nie przekracza 6 g / l. Wszechstronna odmiana, ale używana głównie do jedzenia świeżych jagód.
Cechy sadzenia winogron i opieki nad nimi
Pod względem zasad sadzenia i uprawy Sfinks niewiele różni się od większości odmian winorośli. Jest to pospolity wczesny winogrono, wymagający schronienia na zimę. Pielęgnacja jest nawet nieco łatwiejsza niż w przypadku wielu innych odmian. Stopień ukorzenienia Sfinksa jest bardzo wysoki, więc sadzonka może być uprawiana samodzielnie, uzyskując gdzieś zdrewniałe sadzonki.
Nie jest wcale trudne samodzielne wyhodowanie sadzonki Sfinksa w domu.
Sadząc sadzonkami lub sadzonkami należy pamiętać o specyfice odmiany, która zabrania sadzenia jej na terenach nawiewanych. Sfinks tak boi się przeciągów, że często jest nawet używany do uprawy w szklarni. Jednak głównie winogrona są sadzone, niemniej jednak na otwartym polu i tutaj trzeba spróbować wybrać miejsce. Wskazane jest nie tylko sadzenie go przy ścianie chroniącej przed północnymi wiatrami, ale także sadzenie wysokich krzewów lub drzew owocowych po zachodniej i wschodniej stronie. W ostateczności buduj sztuczne bariery przeciwwiatrowe. W związku z tym, chociaż mrozoodporność Sfinksa jest wysoka, musimy przyznać, że bardziej nadaje się do uprawy w regionach południowych. Sfinks może rosnąć na każdej glebie, ale najlepsza opcja jest lekka i oddychająca.
Wybierając miejsce, należy wziąć pod uwagę, że w drugim roku wyrośnie z dość dużego krzewu, a nawet da pierwsze zbiory.
Lepiej jest sadzić winogrona w kwietniu, ale na południu można również w październiku. Sadzenie jest normalne, podobnie jak w przypadku innych odmian: jesienią wykopuje się działkę i przygotowuje się duży dół do sadzenia. Konieczne jest ułożenie drenażu tłucznia na dnie warstwą o grubości 15–20 cm, szczególnie na glebach gliniastych. Powyżej znajduje się warstwa dobrze nawożonej gleby, aw strefie korzeniowej sadzonki nie powinno być nawozu. Zaleca się poprowadzenie rury irygacyjnej na sam dół dołu.
Jeśli sadzi się więcej niż jeden krzew, odległość między nimi powinna wynosić około 2 metry. Podczas sadzenia w kwietniu na powierzchnię wypływa tylko jeden lub dwa pąki, sadzonka jest dobrze podlewana, a gleba mulczowana.
Pielęgnacja jest prosta: okresowe podlewanie (szczególnie podczas napełniania jagód i przed zimą), nawóz górny nawozami organicznymi i mineralnymi, opryski zapobiegawcze, ostrożne przycinanie. Zwykły popiół drzewny jest bardzo dobry jako nawóz, a dokarmianie dolistne jest przydatne w okresie wegetacji. Wykonuje się je przez opryskiwanie liści słabymi roztworami złożonych nawozów. Opryskiwanie jako profilaktyka chorób przeprowadza się wczesną wiosną (witriolem żelaza) i na początku sezonu wegetacyjnego (złotem Ridomil).
Przycinanie można również wykonać wiosną, ale tylko przed rozpoczęciem pęcznienia pąków. Latem nadmiar pędów i pasierbów usuwa się, gdy są jeszcze zielone, a jesienią, bezpośrednio przed zimowym schroniskiem, ostrożnie wycinają nadmiar, którego latem nie zauważono. Winorośl jest cięta, pozostawiając 4-6 oczu na pędach.
„Zielone operacje” na winogronach są bardzo skuteczne w zwalczaniu zgrubienia
Schronienie Sfinksa na zimę jest obowiązkowe, z wyjątkiem południowych regionów. Nie trzeba grzebać winogron w ziemi, wystarczy rozłożyć winorośle na ziemi i związać je w pęczki, przykryć świerkowymi gałązkami lub włókniną. Najważniejsze jest to, że nie ma silnych mrozów, zanim spadnie wystarczająca ilość śniegu.Wiosną może się wydawać, że pędy są zamarznięte, ale może to być mylące wrażenie. Sfinks nie budzi się bardzo wcześnie, ale po rozpoczęciu sezonu wegetacyjnego bardzo szybko kwitnie i rośnie.
Wideo: zbiór winogron Sphinx na krzakach
Zalety i wady winogron Sphinx
Spośród wczesnych odmian winogron Sphinx nie jest najlepszy i pod wieloma względami ustępuje tak słynnym odmianom, jak na przykład Arcadia, Livia czy Victor. Ale jest bardzo bezpretensjonalny w opiece, co jest bardzo cenne. Jej główne zalety to:
- wczesne wejście w owocowanie;
- dobra produktywność;
- brak grochu (jagody w pęczkach są wyrównane);
- przyzwoity smak jagód;
- wystarczająca odporność na mróz;
- odporność na wiosenne przymrozki;
- łatwość pielęgnacji.
Lista niedociągnięć również nie jest bardzo mała, a główne z nich są rozpoznawane:
- niskorynkowe bukiety;
- psucie się jagód podczas deszczowej pogody;
- słabe bezpieczeństwo jagód, które nie zostały zerwane na czas;
- niezbyt dobra przenośność;
- niezbyt wysoka odporność na najgroźniejsze choroby;
- wysoki stopień niszczenia jagód przez osy.
Tak więc Sfinks nie nadaje się do sadzenia w komercyjnych gospodarstwach, ale jako odmiana do letnich domków, szczególnie dla początkujących ogrodników, jest całkiem odpowiedni.
Recenzje ogrodników
Osobiście nie podobał mi się jej smak, Codryanka dojrzewa niewiele później, ale zbiera plonem (do 50 kg z krzaka) i przewyższa go w smaku, dlatego w tym roku pożegnałem się ze Sfinksem.
Sfinks to jedna z nielicznych form Zagorulka, która nie stwarza problemów. Trochę boli, nie pęka, długo wisi, nie gnije. Wielkość jagód z pewnością nie jest gigantyczna, ale całkiem warta swojej długości.
Skoro mówimy o Sfinksie, spodobał mi się kształt… Zaszczepiony na Koberze. Pierwsze owocowanie. Do sesji wyrzuciłem 2 ogromne kwiatostany. Nie dotyczy wiosennych przymrozków. Kwitły razem iw tym samym czasie. A następnego dnia złapała mnie ulewa z wiatrem. Zapylanie wynosi zatem „3”, ale teraz zaczęło się barwić i ze względu na wielkość jagód kiście wyglądają dobrze. Coś przypomniało w tym względzie Denal. W pobliżu rośnie młody krzew Richelieu, więc „łeb w łeb” podążają za kolorem i zestawem cukru. W każdym razie znacznie wyprzedzają Wikingów.
GF Sphinx wygląda dobrze, forma jest zaszczepiona na Gift to Zaporozhye, owocuje od czterech lat. Winorośl bardzo silna, doskonale dojrzewa, jest odporna na choroby i temperatury. Jeśli wiele form w ostatnim sezonie ledwie odeszło po przymrozkach, Sfinks dał przyzwoite zbiory. Bukiety osiągały do 1 kg, dojrzewały w Kubanie około 5–8 sierpnia - nieźle: w tej chwili mamy kilka odmian czarnych. Bardzo podobał nam się smak jagód: bez posmaku, ale przyjemnie orzeźwiający. Miąższ jest gęsty, soczysty, z chrupkością. Jagody wisiały dwa tygodnie po pełnym dojrzewaniu, nie straciły smaku ani wyglądu. Nie starczyło mi cierpliwości na więcej - jedli. Nie widziano os w pobliżu gron Sfinksa. Podczas uprawy krzewów Sphinx GF podoba mi się fakt, że prawie nie ma na nim skupisk pasierbów, a winorośl dojrzewa bardzo wcześnie do samych wierzchołków.
Wczesne winogrono Sphinx jest odmianą stołową z powodzeniem uprawianą w prywatnych ogrodach ze względu na niewymagające warunki uprawy, plon i dobry jagodowy smak. Jednak nieprezentowalny wygląd gron nie pozwala polecić odmiany do sprzedaży w dużych gospodarstwach. Sfinks to jedna z idealnych odmian dla początkujących winiarzy.
