Wiciokrzew, który ma wyjątkowo wysoką mrozoodporność, jest tradycyjnie uprawiany w północnych regionach o surowym klimacie. Ale ostatnio ogrodnicy mieszkający na innych obszarach zaczęli zwracać uwagę na tę smaczną i zdrową jagodę. Kultura jest odpowiednia dla regionu moskiewskiego. Oprócz odporności na zimno jest ceniony za niezmiennie wysoką wydajność, niewymagającą pielęgnację, niekapryśność dotyczącą warunków wzrostu i łatwość rozmnażania. Hodowcy wyhodowali sporo odmian, po zbadaniu ich zalet i wad, całkiem możliwe jest wybranie kilku najbardziej odpowiednich.
Zawartość
Najlepsze odmiany wiciokrzewu do uprawy w regionie moskiewskim
Wybierając odmianę wiciokrzewu należy od razu wziąć pod uwagę, że zdecydowana większość jego odmian jest samozapłodna. Aby zawiązać owoce na krzakach, będziesz potrzebować innych odmian kultury, które kwitną w tym samym czasie. Zwykle sadzi się trzy rośliny na raz w odstępie nie większym niż 2–3 m między nimi. Możesz oczywiście polegać na wiciokrzewu sąsiada, ale nie zawsze daje to pożądany efekt.
Klimat w regionie moskiewskim sprawia, że zarówno wczesne, jak i późno dojrzewające odmiany mają czas na dojrzewanie. Dlatego w tej sprawie możesz kierować się wyłącznie osobistymi preferencjami.
Altair
Odmiana jest wpisana do Państwowego Rejestru Federacji Rosyjskiej od 2002 roku, nie ma ograniczeń co do regionu uprawy. Pod względem dojrzewania należy do połowy sezonu. Ma dobrą odporność, stosunkowo rzadko cierpi na choroby i szkodniki. Odmiana służy do uprawy na skalę przemysłową.
Krzew nie różni się intensywnością wzrostu, pędy są pionowe. Dorosłe osobniki osiągają wysokość 1,5 m. Korona spontanicznie nabiera dość regularnego kulistego kształtu. Potrzebuje minimalnej pomocy ogrodnika.
Krzewy wiciokrzewu Altair są dość zwarte, korona nie wymaga częstego i radykalnego przycinania
Jagody są podobne do beczek - wrzecionowate, dość szerokie. Średnia waga - 0,92 g. Skórka niebieskawo-niebieska pokryta grubą warstwą niebieskawego nalotu. Jagody są soczyste, miękkie. Smak jest bardzo zrównoważony, słodki, z lekką kwaskowatością i charakterystyczną cierpkością. Jest oceniany dość wysoko przez profesjonalnych degustatorów - 4,4 punktu na pięć. Zawartość witaminy C w owocach wynosi 55 mg na 100 g, cukry - 8,3%.
Krzew przynosi pierwsze zbiory w trzecim roku po posadzeniu. W przyszłości możesz liczyć na 2,5-3 kg z dorosłej rośliny. Jagody dojrzewają w ostatniej dekadzie czerwca, nie odpadają, nawet w pełni dojrzewają. Najlepsze zapylacze to Blue Spindle, Morena.
Gigant Bakchar
W rejestrze państwowym od 2005 roku.Na terenie Rosji można go uprawiać wszędzie tam, gdzie ogólnie możliwe jest ogrodnictwo. Odmiana średnio dojrzewająca, owocująca długo. W całym okresie badań i uprawy nie odnotowano przypadków uszkodzeń spowodowanych chorobami i szkodnikami.
Odmiana charakteryzuje się niemal ekstremalną mrozoodpornością. Rośliny tolerują temperatury nawet do -50 ° C bez większego uszczerbku na sobie. Pąki, kwiaty i jajniki owoców nie cierpią w temperaturze -10 ° C.
Krzew jest dość silny, rozłożysty, w pełni uzasadnia nazwę. Jej wysokość sięga 2 m, średnica korony 1,5 m. Jest owalna, nie pogrubiona. Pędy grube, stojące.
Gigant wiciokrzew Bakchar w pełni uzasadnia nazwę - potężny krzew, duże jagody
Jagody są owalne, ale nieco asymetryczne, wydłużone (4–5 cm), duże (1,8 g). Owoce są ciemnoniebieskie z szaro-szarym nalotem. Skóra jest jakby wyboista, raczej gęsta. Ta ostatnia zapewnia dobrą jakość przechowywania i transport. Smak jest orzeźwiający, słodko-kwaśny, bardzo delikatny, gorycz jest prawie niewidoczna. Odmiana uważana jest za deser, uzyskała ocenę bliską maksymalnej - 4,8 punktu. Zawartość witaminy C - 37 mg na 100 g, cukry - 8,4%.
Wiciokrzew ten zaczyna owocować już w trzecim roku po posadzeniu. Z dorosłych roślin usuwa się 4,5–5 kg jagód. Pierwsze owoce dojrzewają pod koniec czerwca, pozostałe w ciągu kolejnych 2-3 tygodni. Zbieraj je regularnie, inaczej się rozpadną. Najlepszymi zapylaczami są odmiany Lazurnaya, Nymph, Amphora, Pride Bakchar.
Wideo: jak wygląda bakchariański gigant wiciokrzewu?
Niebieskie wrzeciono
Dość stara odmiana, wpisana do rejestru państwowego w 1989 roku. Należy do kategorii wczesnego dojrzewania. Nie cierpi na choroby i szkodniki. Owocowanie przedłuża się, trwa od połowy czerwca do drugiej dekady lipca. Mrozoodporność do -34 ° С.
Krzew jest średniej wielkości, jakby „ściśnięty”, raczej zwarty. Bardzo rzadko rośnie powyżej 1,5–2 m, zwykle zatrzymuje się na wysokości 0,8–1 m. Crohna występuje rzadko, prawie bez pomocy ogrodnika przyjmuje zaokrąglony kształt. Pędy są cienkie, lekko opadające.
Wrzeciono wiciokrzewu Blue w porównaniu z innymi odmianami dość silnie się kruszy
Jagody wrzecionowate (płaskie u podstawy i spiczaste na szypułce), koloru ciemnofioletowego z niebieskawym odcieniem. Nie można ich nazwać dużymi, średnia waga to 0,9 g. Z daleka wydają się czarne. Skóra jest jędrna, lekko wyboista. Smak nie jest zły, ale już nie - słodko-kwaśny, z charakterystyczną goryczką. Niska jest również ocena specjalistów - 3,7 pkt. Ale przetwory, dżemy i inne przetwory są notowane bardzo wysoko, bo 4,7-5 punktów. Zawartość witaminy C - 18,5 mg, cukry - 4,9%.
Pierwsze zbiory spodziewane są za 4-5 lat. Średnio dorosły krzew daje około 2 kg jagód. Około 10% owoców spada, zanim dojrzeją. Jeśli wiosna i lato są suche, możesz stracić więcej jagód. Odmiany Blue Bird, Cinderella, Tomichka nadają się jako zapylacze.
Wideo: opis odmiany wiciokrzewu Blue Spindle
Kopciuszek
Odmiana trafiła do rejestru państwowego w 1991 roku. Nadaje się do uprawy we wszystkich regionach. Jest wcześnie, owoce dojrzewają w dużych ilościach, w dniach 15-25 czerwca. Krzewy nie cierpią z powodu zimowych mrozów i nagłych zmian temperatury, kwiaty i pąki - od nawracających wiosennych przymrozków. Ogólna mrozoodporność do -32 ° С.
Krzewy słabe, maksymalna wysokość 0,6–0,7 m. Pędy są proste lub lekko zakrzywione. Liście są nieoczekiwanie duże. Prawie wszystkie jagody są skoncentrowane na końcach gałęzi. Są bardzo mało obsypani.
Krzewy wiciokrzewu Kopciuszka są prawie karłowate, powoli rosną
Owoce są dość duże (1–1,4 g), wydłużone. Skórka jest ciemnoniebieska, prawie czarna, pokryta gęstym niebieskawym nalotem. Jest dość cienki, więc jagody nie mogą pochwalić się przenośnością i zachowaniem jakości. Smak jest słodki, prawie bez kwasowości, bardzo przyjemny. Jego ocena jest bliska maksymalnej możliwej (4,8 punktu). A produkty przetworzone są wysoko oceniane przez profesjonalistów.Miąższ jest bardzo delikatny, o lekkim aromacie truskawek.
Krzew zaczyna owocować po 2-3 latach od posadzenia na stałe. Średnia wydajność 1,7 kg jagód z dorosłej rośliny. Odpowiednie zapylacze - Lazurnaya, Kamchadalka, Amphora. Odmiany Blue Spindle, Salut, Gerda nie dadzą pożądanego rezultatu w tej jakości.
Wideo: przegląd wiciokrzewu Kopciuszka
Gigant Leningradu
Wczesna odmiana szczególnie ceniona ze względu na słodkie owoce bez najmniejszej kwaskowatości i goryczy. Ta jakość jest aktywnie wykorzystywana przez hodowców. Mrozoodporność krzewów - do -40 ° С, kwiaty - do -8 ° С. Owocowanie rozszerzone - od końca czerwca do trzeciej dekady lipca.
Krzewy wiciokrzewu dość wysokie (1,5–2 m), korona kulista, ok. 1,6 m średnicy, niezbyt pogrubione. U dorosłych roślin kora często pozostawia całe paski. Dla nich jest to norma, a nie jakaś egzotyczna choroba.
Walory smakowe olbrzymich jagód wiciokrzewu z Leningradu są takie, że hodowcy próbują „przeszczepić” je na wiele nowych odmian
Owoce są bardzo duże, osiągają wagę 4 g, długość 3,3 cm, kształt cylindryczny. Skórka niebiesko-fioletowa, cienka, ale gęsta, lekko wyboista. Pokryta jest grubą warstwą szaro-srebrnego nalotu. Miąższ jest bardzo delikatny i aromatyczny, lekko włóknisty.
Odmiana wyróżnia się wczesną dojrzałością, plonującą już w trzecim roku po posadzeniu oraz wysokim plonem (3-5 kg z dorosłej rośliny). Dojrzałe jagody nie spadają z krzaka. Są ułożone jak w pęczki, co znacznie ułatwia zbiór. Najlepsze zapylacze to Blue Spindle, Morena, Blue Bird, Malvina, Gzhelka.
Morena
Jedna z najpopularniejszych odmian w Rosji. Często spotykany pod pseudonimem „Mała Syrenka”. W rejestrze państwowym od 1995 roku. Pod względem dojrzewania należy do średnio wczesnych. Szczególnie ceniony za smak jagód, uważany jest za deser. Ale ten wiciokrzew jest sadzony nie tylko ze względu na przyszłe zbiory. Krzewy są bardzo dekoracyjne i są szeroko stosowane w projektowaniu krajobrazu. Ogólna mrozoodporność krzewu wynosi do -40 ° С, kwiatów - do -6 ° С.
Niezwykłe imię „Morena” pochodzi od hiszpańskiej „brunetki”. Pędy tej odmiany są czekoladowo-brązowe, nietypowe dla wiciokrzewu.
Krzew jest energiczny, gałęzie dość mocne. Korona jest bujna, jakby przysiadła. Wysokość rośliny - około 1,7 m, średnica jest mniej więcej taka sama.
Wiciokrzew Moreny jest doceniany nie tylko przez ogrodników, ale także przez hodowców
Jagody są jednowymiarowe, ważą średnio ok. 1 g. Ich kształt jest bardzo ciekawy, są wydłużone, nieco podobne do dzbanka. Skórka jest niebiesko-niebieska, bardzo cienka, prawie przezroczysta. Miąższ jest delikatny. Zawartość witaminy C wynosi 54–69 mg na 100 g, cukrów - 7,8%. Morena jest ceniona nie tylko przez ogrodników, ale także hodowców ze względu na duże rozmiary i smak owoców.
Roślina dojrzewa w połowie drugiej dekady czerwca lub bliżej końca tego miesiąca. Możesz liczyć na 1,5-2,5 kg na krzak. Owocowanie jest ogromne. Dojrzałe jagody długo nie opadają z krzaka. Na plony w niewielkim stopniu wpływają kaprysy pogody. Najbardziej odpowiednimi zapylaczami są Blue Spindle, Viola, Malvina.
Wideo: Wiciokrzew Morena
Nimfa
Odmiana średnio wczesna, wpisana do rejestru państwowego w 1998 roku. Jeden z „klonów” giganta z Leningradu. Czasami nazywa się to „Gamma”. Mrozoodporność krzewu do -50 ° С, kwiaty - do -8 ° С.
Krzew jest energiczny, ale lekko rozłożysty - pędy są prawie pionowe. Średnia wysokość wynosi około 2–2,5 m. Rośliny te bardzo dobrze nadają się do formowania żywopłotów. Korona szybko gęstnieje, wymaga regularnego przycinania.
Korona odmiany wiciokrzewu nimfa jest zagęszczona, zdecydowanie wymaga regularnego cięcia
Jagody są niewielkie - około 0,8 g, wydłużone. Skórka jest wyboista, raczej cienka, koloru niebiesko-fioletowego, pokryta gęstym szarawym nalotem. Miąższ jest słodko-kwaśny, lekko cierpki, włóknisty, bardzo aromatyczny. Smak oceniono na 4,7 punktu. Zawartość witaminy C - 54 mg na 100 g, cukry - 8,8%.
Pierwszy owoc wiciokrzewu owocuje po 3-4 latach od posadzenia. Zbiory dojrzewają pod koniec czerwca. Możesz liczyć na około 3 kg. Dojrzałe jagody długo nie spadają z krzaka. Dobrymi zapylaczami tej odmiany są Amphora, Chosen, Pavlovskaya.
Niebieski ptak
Odmiana wcześnie dojrzewająca. Mrozoodporność jest bardzo dobra, do -38 ° C. Krzew jest silny, osiąga wysokość 1,3–1,8 m. Korona rozłożysta, średnica 1,5–1,7 m, zagęszczona, kształt zbliżony do owalu. Pędy są dość cienkie i kruche.
Smak wiciokrzewu Bluebird można łatwo pomylić z jagodami
Jagody są eliptyczne, średniej wielkości (0,75-0,9 g). Skórka jest niebieskawo-czarna z niebieskawym odcieniem. Miąższ jest bardzo delikatny, słodki, z ledwo wyczuwalną kwasowością i wyraźnym aromatem. W smaku nieco przypomina jagody. Szacuje się go na 4,5 punktu. Zawartość witaminy C to 17 mg na 100 g, cukry - 6,4%.
Zbiory dojrzewają w dniach 15-25 czerwca. Jagody praktycznie się nie kruszą, ale nawet spadając na ziemię nie psują się przez długi czas. Pierwsze owocowanie będzie musiało poczekać 3 lata. Plonu nie można nazwać wybitnym - 1-2 kg z krzewu. Morena, Malvina, Start, Titmouse są odpowiednie jako zapylacze.
Titmouse
Odmiana wczesna, wpisana do rejestru państwowego w 1998 roku. Cechą charakterystyczną jest kora zalegająca za pniem całymi „wstęgami” od około 3 roku życia. Krzew jest mocny, ale raczej zwarty. Pędy są prawie pionowe, tylko końce są lekko zakrzywione. Wysokość może osiągnąć 2 m.
Wiciokrzew sikorki charakteryzuje się opadaniem skorupy całymi warstwami
Jagody ważą średnio 0,8 g. Kształt jest owalny lub cylindryczny, do 3 cm długości, skórka niebiesko-fioletowa, prawie czarna, bardzo cienka. Smak jest orzeźwiający, słodko-kwaśny, bez charakterystycznej goryczki. Otrzymuje 4,5 punktu. Zawartość witaminy C zbliża się do rekordu - 72 mg na 100 g, cukrów - 7,2%.
Plon jest bardzo wysoki - 5-7 kg z dorosłej rośliny. Dojrzałe jagody długo pozostają na krzaku. Dobre zapylacze - Start, Kopciuszek, Malwina.
Kochanie
Odmiana z późnej kategorii, została wpisana do rejestru państwowego w 2001 roku. Krzew jest słaby, pędy zakrzywione, opadające. Korona jest eliptyczna, raczej gęsta. Plon jest bardzo dobry - około 3 kg z krzewu. Mrozoodporność - do -35 ° С. Odpowiednie zapylacze - Blue Spindle, Start, Gerda.
Wiciokrzew Chosen podobnie jak produkty jego przetwórstwa posiada doskonały smak
Jagody są wydłużone, ze spiczastym wierzchołkiem, ważą około 1,2 g. Skórka jest ciemnoniebieska z niebieskawo-szarym nalotem. Miąższ jest słodko-kwaśny, bardzo delikatny i aromatyczny. Ocena smaku jest prawie maksymalna - 4,9 punktu.
Odmiana charakteryzuje się występowaniem dużej liczby jagód „bliźniaczych”, rosnących razem parami pod jedną skorupą.
Gerda
Odmiana wczesna, wpisana do rejestru państwowego od 1994 roku. Autorzy są określani jako częściowo samozapłodni, ale do osiągnięcia maksymalnego plonu (1,7 kg na krzak) nadal potrzebne będą zapylacze.
Rozłożysty krzew, cienkie, proste pędy. Jej wysokość sięga 1,5 m. Korona jest kulista.
Wiciokrzew Gerda, prawie bez pomocy ogrodnika, tworzy koronę o prawidłowym kulistym kształcie
Jagody są małe (0,67 g), w kształcie prawie regularnego owalu. Skórka jest niebieskawo-czarna z lekkim niebieskawym nalotem, lekko wyboista, cienka. Smak słodko-kwaśny, bardzo dobry. Szacuje się go na 4,3 punktu. Aromat jest słaby.
Pierwsze owocowanie następuje po 3-4 latach od posadzenia. Zbiory dojrzewają w ostatniej dekadzie czerwca w dużych ilościach. Jagody rzadko są pod prysznicem. Znajdują się na długich łodygach, co w zasadzie jest nietypowe dla wiciokrzewu.
Fioletowy
Odmiana sezonowa, wyhodowana na Ukrainie. W rosyjskim rejestrze państwowym od 1995 r.
Krzew jest średniej wysokości (1,3–1,5 m), pędy grube, owłosione. Korona jest gęsta, kulista. Ta odmiana nadaje się do tworzenia żywopłotów. Pastelowe różowe kwiaty dodadzą jej dodatkowej dekoracyjności. Większość odmian wiciokrzewu ma kolor żółtawo-kremowy lub limonkowy.
Wiciokrzew w okresie kwitnienia jest łatwy do rozpoznania po nietypowym dla kultury odcieniu płatków
Jagody są dość duże (1,1 g), szeroko wrzecionowate, często lekko zakrzywione. Skórka jest grudkowata, fioletowo-niebieska, gruba z niebieskawo-szarym nalotem. Miąższ zwarty, lekko włóknisty, o smaku słodko-kwaśnym, orzeźwiający. Ocena degustatorów - 4,3 pkt. Zawartość witaminy C - 45 mg na 100 g, cukry - 9,1%.
W ojczyźnie odmiany plon dojrzewa pod koniec maja, w regionie moskiewskim - w trzeciej dekadzie czerwca. Pierwsze owoce można spróbować 3-4 lata po posadzeniu. Średnia wydajność - 1,3-1,8 kg z krzaka, w szczególnie udanych latach - 2,5 kg. Jagody prawie się nie kruszą. Najbardziej odpowiednimi zapylaczami są Morena, Nymph, Blue Spindle.
Amfora
Jedna z najbardziej lubianych odmian rosyjskich ogrodników. W rejestrze państwowym od 1998 roku. Krzew jest średniej wielkości (1,5 m lub nieco więcej), korona dość rzadka, o prawidłowym zaokrąglonym kształcie. Pędy proste, cienkie, wystające od nasady pod kątem. Są pomalowane na niezwykły głęboki karmazynowy kolor, dlatego odmiana ta jest popularna wśród projektantów krajobrazu.
Amfora wiciokrzewu wyróżnia się spośród innych odmian owocami o nietypowym kształcie
Średnia waga jagód to 1,1 g, kształtem przypomina dzbanek. U góry lekkie zgrubienie, jak wałek. Skórka jest gruba, niebieskawo-niebieska, gruba, szara. Miąższ jest gęsty, jakby chrząstkowaty. Smak jest zrównoważony, słodko-kwaśny, trochę jak borówka brusznica. Degustatorzy ocenili ją na 4,6 punktu. Odmiana należy do kategorii deserów. Zawartość witaminy C - 58 mg na 100 g, cukry - 7,6%.
Pierwszy plon zbiera się 3 lata po posadzeniu. Owocowanie jest polubowne, przypada 20 czerwca. Z krzewu usuwa się 1–2 kg jagód. Odpowiednie zapylacze to Gzhelka, Violet, Bazhovskaya, Morena, Nymph, Altair.
Odmiana charakteryzuje się odpornością na wtórne kwitnienie. Niektóre odmiany wiciokrzewu mogą tworzyć pąki kwiatowe drugi raz w sezonie jesienią. Z tego powodu pojawiają się problemy z układaniem pąków kwiatowych na przyszły rok, zbiory dojrzewają bardzo słabo.
Sadzenie, przygotowanie i wskazówki dotyczące dalszej pielęgnacji upraw
Większość ogrodników w regionie moskiewskim sadzi wiciokrzew wiosną. Klimat w regionie jest dość łagodny, a zima przebiega mniej więcej zgodnie z kalendarzem, ale nie są też niczym niezwykłym wczesne przymrozki. Dlatego lepiej grać bezpiecznie i pozwolić roślinie dostosować się do nowych warunków siedliskowych, uformować rozwinięty system korzeniowy i zgromadzić wystarczającą ilość składników odżywczych do zimowania. Optymalny czas na zabieg to ostatnia dekada kwietnia. Musisz zdążyć, zanim zakwitną pąki liści.
Istnieje wiele odmian wiciokrzewu nadających się do uprawy w regionie moskiewskim, wskazane jest kupowanie sadzonek w położonych w pobliżu szkółkach.
Wybierając miejsce na krzew wiciokrzewu, należy znaleźć na to wystarczająco duży obszar. W końcu będziesz potrzebować co najmniej dwóch więcej zapylaczy. Żywotność roślin jest dość długa, 25–30 lat, dlatego należy wziąć pod uwagę, że z biegiem czasu ich wymiary znacznie się zwiększają. Krzewy nie sadzi się w rzędzie, ale jakby na wierzchołkach trójkąta. Najbardziej odpowiednim podłożem do hodowli jest szara gleba leśna lub glina.
Wiciokrzew uwielbia światło słoneczne, ale znosi też półcień i nie powoduje większych uszkodzeń podczas plonowania
Najlepszą opcją jest otwarte miejsce dobrze ogrzane słońcem, najlepiej niewielkie wzniesienie. Ale kultura będzie tolerować półcień, więc krzew można sadzić na przykład obok drzewa owocowego. Niziny i obszary, na których wody gruntowe zbliżają się do powierzchni bliżej niż metr, są natychmiast wykluczane. Podmokła gleba jest praktycznie jedyną rzeczą, której kultura kategorycznie nie toleruje.
Wiele odmian wiciokrzewu jest z powodzeniem wykorzystywanych przez projektantów krajobrazu, jednym z najczęstszych rozwiązań jest żywopłot
Nie odpowiada jej też kwaśny i zbyt „ciężki” substrat. Pierwszą można wyrównać wprowadzając do dołu do sadzenia mąkę dolomitową (150-200 g), drugą mieszając gruboziarnisty piasek z glebą, którą będzie wypełniony (w stosunku ok. 1: 1).
Mąka dolomitowa jest naturalnym odtleniaczem gleby, który przy przestrzeganiu zalecanej dawki nie powoduje żadnych skutków ubocznych
Krzew nie różni się mocnym systemem korzeniowym, dlatego do sadzenia wystarczy dołek o głębokości ok. 0,5 m. Na dole wymagana jest warstwa drenażowa (kamyki, keramzyt, wióry cegieł, tłuczeń). Jeśli gleba jest sama w sobie dość pożywna, możesz to zrobić z naturalnymi nawozami - humusem (3-5 kg) i przesianym popiołem drzewnym (1,5-2 filiżanki).
Wiciokrzew nie toleruje zastoju wilgoci u korzeni, dlatego na dnie dołu do sadzenia wymagana jest warstwa drenażowa
Bezpośrednie sadzenie wiciokrzewu w ziemi praktycznie nie różni się od podobnych procedur dla innych krzewów jagodowych. Jedynym zastrzeżeniem jest to, że szyjka korzeniowa będzie wymagała pogłębienia o 7-8 cm.
Sadząc sadzonkę wiciokrzewu w ziemi, jej szyjkę korzeniową należy zakopać w ziemi
Wideo: wiosenne sadzenie wiciokrzewu
Nie ma nic trudnego w dbaniu o kulturę regionu moskiewskiego. Lokalne zimy są takie, że wiciokrzew może z łatwością znosić zimno, nawet bez schronienia. Kultura rzadko cierpi na choroby i szkodniki, prawie nigdy. Zasadniczo ogrodnik będzie musiał tylko utrzymywać krąg pnia w czystości i regularnie go poluzowywać, zapewniać roślinie terminowe podlewanie i karmienie, a także regularnie przycinać.
Podlewanie jest szczególnie ważne w przypadku nowo posadzonego krzewu wiciokrzewu. W pierwszym tygodniu gleba jest nawilżana codziennie, zużywając 10 litrów wody na sadzonkę. Dojrzałe krzewy potrzebują wilgoci przede wszystkim wiosną, kiedy zaczyna się aktywny wzrost masy zielonej, a także w okresie dojrzewania owoców. Jeśli jagody dojrzewają na tle długotrwałej suszy, zaczynają smakować zauważalnie gorzko.
Wiciokrzew, nawet podczas suszy, nie potrzebuje bardzo częstego podlewania, dla niego ważniejsza jest ich liczebność
Należy zauważyć, że sama dorosła roślina dobrze znosi suszę. Potrzebuje nie tyle regularnego podlewania, ile obfitego. Z reguły wystarczy co 12-15 dni. Ale glebę należy namoczyć na głębokość co najmniej 40-50 cm, jeśli przez długi czas nie było opadów, potrzeba co najmniej 50 litrów wody. Częste, ale płytkie podlewanie kategorycznie nie jest odpowiednie dla buszu.
Za każdym razem po podlewaniu powierzchniowe spulchnianie gleby odbywa się w kole przy pniu. System korzeniowy wiciokrzewu jest powierzchowny, korzenie łatwo ulegają uszkodzeniom. Następnie wskazane jest ściółkowanie tego obszaru. Taka procedura pozwoli ogrodnikowi zaoszczędzić czas na odchwaszczanie i zatrzyma wilgoć w glebie, dodatkowo zwiększając odstępy między podlewaniem. Niektórzy ogrodnicy również mulczują glebę w ramach przygotowań do zimy, zwiększając grubość jej warstwy do 5-7 cm.
Po raz pierwszy krzew jest karmiony na trzeci sezon pobytu w stałym miejscu. W procesie spulchniania w kole przy łodydze rozprowadzane są wszelkie nawozy zawierające azot - siarczan amonu, mocznik, saletra amonowa. Wystarczająco 10-12 g / m². Co drugi rok, około tygodnia po tej procedurze, wprowadzana jest również materia organiczna - humus lub zgniły kompost (2-3 l / m²).
Mocznik, podobnie jak inne nawozy azotowe, przy uprawie wiciokrzewu stosuje się wyłącznie wiosną
Okres aktywnej wegetacji wiciokrzewu jest raczej krótki, dlatego w sezonie przeprowadza się jedno, maksymalnie dwa dokarmianie. Drugi - po zakończeniu owocowania, jeśli tempo wzrostu i rozwoju krzewu Ci nie odpowiada. Kultura bardzo pozytywnie reaguje na naturalne substancje organiczne. Możesz użyć naparu ze świeżego krowiego łajna, ptasich odchodów, liści pokrzywy lub liści mniszka lekarskiego.
Napar z pokrzywy przed użyciem jest filtrowany i rozcieńczany wodą w stosunku 1:10
Zabieg przeprowadza się tuż przed kwitnieniem.Niektórzy ogrodnicy dodają łyżkę złożonego nawozu azotowo-potasowo-fosforowego (Nitrofosk, Azofosk, Diammofosk) do 10 litrów gotowego produktu. Doświadczenie uprawy roślin na przedmieściach pokazuje, że terminowe stosowanie pogłównego nawozu ma pozytywny wpływ na plony.
Humus to naturalny środek na zwiększenie żyzności gleby
Drugie karmienie wiciokrzewu następuje po około trzech tygodniach od zbioru. Z nawozów naturalnych popiół drzewny nadaje się w postaci suchej lub w postaci naparu. Metodę wybiera się w zależności od tego, jak deszczowe jest lato. Możesz również użyć dowolnego złożonego nawozu na krzewy jagodowe. Azot w składzie produktu powinien być co najmniej o połowę mniejszy od fosforu i potasu. Nadmiar tego makroskładnika w glebie bliżej jesieni uniemożliwia roślinie normalne przygotowanie się do zimy. Składniki odżywcze są używane do tworzenia nowych pędów.
Wideo: zalecenia dotyczące pielęgnacji wiciokrzewu
Korona wielu odmian wiciokrzewu jest dość gruba, więc przycinanie jest obowiązkową procedurą. Istnieją również odmiany, które wymagają minimalnej interwencji ogrodnika w proces formowania korony. W tym przypadku ogranicza się do usunięcia wysuszonych, już nie owocujących gałęzi, które pękły pod ciężarem śniegu.
Wiciokrzew jest corocznie przycinany, ale ogrodnik nie powinien dać się ponieść emocjom
Wiosną przeprowadza się tylko przycinanie sanitarne, większość prac odkłada się na jesień. W tym czasie krzew powinien całkowicie stracić liście. Ale nie można już skracać pędów w ujemnych temperaturach.
Do przycinania wiciokrzewu używa się tylko naostrzonych i zdezynfekowanych narzędzi
Po raz pierwszy przycinanie formacyjne przeprowadza się 6-7 lat po posadzeniu w ziemi. Nie powinieneś być szczególnie gorliwy, większość odmian wiciokrzewu uprawianego w regionie moskiewskim nie różni się tempem wzrostu. Jego główne zasady są następujące:
- Krzew wiciokrzewu powinien mieć 4-5 pędów w wieku od 2 do 5 lat. Pod koniec każdego sezonu wybierane są najpotężniejsze, rozwinięte i najlepiej zlokalizowane gałęzie. Młody wzrost nie jest dotknięty.
- Korona powinna być mniej więcej symetryczna. Szczególnie wyraźnie jego „skos” objawia się, gdy miejsce na krzew nie jest dobrze wybrane, a jedna strona otrzymuje zauważalnie więcej światła słonecznego i ciepła.
- Przy dużej gęstości korony, jeśli przycinanie nie było prowadzone przez kilka lat, najpierw usuwa się tzw. Pędy zerowe, które pochodzą bezpośrednio z gleby. Pozbywają się także „wierzchołków” - wyprostowanych, potężnych gałęzi, które w zasadzie nie przynoszą owoców.
- Jeśli wiosną wydaje się, że jest dużo gałęzi, to przede wszystkim odcinają słabo rosnące i kierują w głąb krzaka, aby był równomiernie oświetlony. Ale młodych pędów, powstałych dopiero w zeszłym sezonie, nie należy dotykać. To na nich dojrzewa większość plonów.
Przycinanie wiciokrzewu ma na celu zapewnienie równomiernego oświetlenia krzewu zarówno na zewnątrz, jak i w głębi.
Przycinanie pomaga przedłużyć żywotność krzewu wiciokrzewu. Po raz pierwszy przeprowadza się je, gdy osiągną wiek 10 lat. Wszystkie pędy, z wyjątkiem pędów jednorocznych i dwuletnich, są cięte, pozostawiając jedynie „konopie” o wysokości 3-5 cm. Następnie formowanie krzewu zaczyna się od nowa.
Wideo: jak prawidłowo przycinać krzewy wiciokrzewu
Wiciokrzew jest niezwykle rzadki w rejonie Moskwy. W przypadku chorób grzybowych mączniak prawdziwy może wyrządzić maksymalne szkody krzewowi. Aby jednak zabezpieczyć sadzenie przed nim, z reguły wystarczą dwa profilaktyczne zabiegi fungicydowe - na początku sezonu wegetacyjnego, gdy pąki liści przypominają zielone szyszki i około 15–20 dni po zakończeniu owocowania.Możesz używać zarówno starych, sprawdzonych w czasie i wielu pokoleń środków ogrodniczych (siarczan miedzi, płyn Bordeaux), jak i nowoczesnych leków pochodzenia biologicznego (Alirin-B, Fitosporin-M, Bayleton, Strobi).
Mączniak prawdziwy wydaje się być nieszkodliwym kwiatem, który można łatwo zetrzeć z liści, ale w rzeczywistości jest to bardzo niebezpieczna choroba dla większości upraw ogrodowych.
Spośród szkodników tylko mszyce i gąsienice żerujące na tkankach liści mogą powodować zauważalne uszkodzenia krzewów. Co więcej, ci drudzy być może tylko w przypadku ich masowej inwazji na miejsce, co zdarza się dość rzadko.
Silne zapachy skutecznie odstraszają wszystkie latające owady. Dlatego obok wiciokrzewu można sadzić dowolne pikantne zioła, a także nagietki, nasturcje, lawendę, szałwię. Zwykła taśma klejąca do łapania much i domowych pułapek robi dobrą robotę. Spośród zastosowanych chemikaliów są to Entobacterin, Lepidocid, Bitoxibacillin.
Mszyce żyją w ścisłej symbiozie z mrówkami, więc będziesz musiał walczyć z tymi i innymi owadami w tym samym czasie
Gąsienice i mszyce są niszczone za pomocą wszelkich środków owadobójczych ogólnego działania - Aktara, Aktellik, Decis, Inta-Vir. Ale jeśli ich pojawienie się zostanie zauważone na czas, wystarczą środki ludowe. Są to napary z musztardy w proszku, papryczek chili, strzał cebuli i czosnku, igieł sosnowych, esencji octowej rozcieńczonej wodą. W procesie rozluźniania glebę w kole pnia można sproszkować koloidalną siarką, okruchami tytoniu.
Wiciokrzew swoją popularność zawdzięcza nie tylko smakowi i dobroczynnym właściwościom jagód. Ogrodnicy wysoko cenią krzew za jego bezpretensjonalność, mrozoodporność i niezmiennie wysoką wydajność, nawet jeśli pogoda wiosną i latem nie sprzyja. Nie ma nic trudnego w uprawie na przedmieściach, roślina jest bardziej niż zadowolona z lokalnego klimatu. Z szerokiej gamy istniejących odmian można wybrać kilka najbardziej odpowiednich, po wcześniejszym zapoznaniu się z ich zaletami i wadami.
