Ang lumalaking laurel sa bahay ay hindi nagdudulot ng mga paghihirap kahit para sa mga baguhan na nagtatanim. Ang pagtatanim ay hindi mapagpanggap sa pagpapanatili at hindi nangangailangan ng paglikha ng mga espesyal na kundisyon.
Paghahanda ng binhi
Ang pagtubo ng isang puno ng laurel mula sa mga binhi ay isang mahaba at matrabahong paraan. Para sa pagtatanim, ang sariwang materyal na pagtatanim na binili mula sa isang dalubhasang tindahan o nakolekta ng iyong sarili ay angkop. Ang mga binhi ng Laurel ay mananatiling nabubuhay sa buong taon, kaya't sa pagbili, kailangan mong bigyang-pansin ang petsa ng pag-iimpake.
Ang pinakamainam na oras para sa pagtubo ay Pebrero at Marso. Bago itanim, ang sapilitan paunang paghahanda ay isinasagawa, na kinabibilangan ng scarification, iyon ay, ang pagkawasak ng matapang na shell ng binhi, na makagambala sa pagtubo ng shoot. Upang magawa ito, ang mga kaliskis na sumasaklaw sa mga gisantes ay aalisin sa pamamagitan ng kamay, at maaari din silang maingat na maggamot sa isang kutsilyo o hadhad ng papel de liha.
Pagkatapos ang mga binhi ay babad sa maligamgam na tubig, isang maputlang rosas na solusyon ng potassium permanganate o isang biostimulator ng paglago. Pagkatapos ng isang araw, ang namamaga na mga gisantes ay itinanim sa maliliit na kaldero o plastik na tasa na puno ng basang buhangin at tinakpan ng plastic na balot upang lumikha ng isang epekto sa greenhouse. Ang mga lalagyan ay inilalagay sa isang mainit, maliwanag na lugar, pana-panahong binubuksan ang mga ito para sa bentilasyon. Isinasagawa ang pagtutubig habang ang tuktok na layer ng lupa ay natuyo.
Pagkatapos ng 3-4 na linggo, lumitaw ang mga unang shoot. Pagkatapos ay tinanggal ang pelikula. Sa sandaling ang 2-3 tunay na mga dahon ay nabuo sa mga batang halaman, ang laurel ay inililipat sa isang permanenteng lugar. Maaari mong gamitin ang isang potting ground na may mataas na nilalaman ng buhangin.
Pagpapalaganap mula sa pinagputulan
Para sa paglilinang ng laurel ng mga pinagputulan, ginagamit ang semi-lignified taunang mga sangay. Ang mga pinagputulan ay aani mula sa kalagitnaan ng tagsibol hanggang sa maagang tag-init.
Para sa mga ito, ang mga batang shoot ay pinutol mula sa ilalim o gitna ng puno. Ang bawat sangay ay pinutol sa 6-8 cm ang haba, na ginagawang isang pahilig na hiwa sa ilalim sa isang anggulo ng 30 degree. Ang bawat tangkay ay dapat magkaroon ng dalawang internode at 2-3 dahon. Bago itanim, ang mga dahon kasama ang lahat ng haba ng shoot ay aalisin, at ang itaas ay pinapaikli ng 2/3 ng haba. Pipigilan ng pamamaraang ito ang pagsingaw ng kahalumigmigan mula sa ibabaw ng mga dahon.
Isinasagawa ang pag-uugat sa magaspang na buhangin, isang halo ng pit at buhangin o karerahan ng kabayo. Ang lupa ay inilalagay sa maliliit na lalagyan na may mga butas sa kanal at lubusang basa.
Bago itanim, ang mas mababang hiwa ng apendiks ay ginagamot ng isang stimulator ng paglago at itinanim sa lalim na 1.5-2 cm, bahagyang pinipindot ang iyong mga daliri. Ang mga taniman ay natatakpan ng plastik na balot o mga garapon na salamin. Ang pinakamainam na temperatura ng pag-uugat ay 22-25 ° C. Sa isang cool na silid, ang mga ugat ay mabagal mabuo. Ang mga pinagputulan ay dapat buksan araw-araw para sa bentilasyon at spray na may maligamgam na tubig mula sa isang bote ng spray.
Paglipat
Ang paghahati ng isang bush ay ang pinakamadaling paraan upang maipalaganap ang laurel. Karaniwan itong isinasagawa mula kalagitnaan ng taglagas hanggang sa unang bahagi ng tagsibol, kung ang halaman ay hindi natutulog.
Isinasagawa ang unang transplant pagkatapos ng 3-5 taon ng aktibong paglaki. Sa oras na ito, bubuo ang halaman ng bahagi ng lupa at bubuo ang root system. Ang 2-3 na mga shoot na may mahusay na pag-ugat na pinaghiwalay mula sa bush.
Para sa pagtatanim, gumamit ng mga kaldero na gawa sa plastik o keramika na may malalaking butas sa kanal, na hindi papayag sa stagnate ng labis na kahalumigmigan at maiwasan ang pagkabulok ng ugat.
Ang Laurel ay nakatanim sa isang unibersal na halo ng lupa o inihanda nang nakapag-iisa mula sa pantay na bahagi ng malabay at nilagang lupa, magaspang na buhangin, perlite at humus.
Unang ani
Para sa laurel, kinakailangan ang diffuse lighting. Maaari itong lumaki sa lilim, ngunit ang kakulangan ng ilaw ay nagpapabagal ng paglaki. Upang ang bush ay umunlad nang pantay, ang palayok ay patuloy na nakabukas.
Mas gusto ni Laurel ang mahalumigmig na hangin at nangangailangan ng pana-panahong pag-spray. Maaari kang maglagay ng lalagyan ng tubig sa tabi nito upang mapanatili ang antas ng kahalumigmigan. Huwag ilagay ang halaman malapit sa mga kagamitan sa pag-init. Ang isang perpektong lugar para sa laurel ay itinuturing na isang silid na may temperatura na 18-22 degree o isang mainit na loggia.
Ito ay nabibilang sa mga pananim na lumalaban sa tagtuyot at madaling kinaya ang kakulangan ng kahalumigmigan. Isinasagawa ang pagtutubig habang ang tuktok na layer ng lupa ay natuyo. Hindi pinapayagan ang malakas na waterlogging ng lupa, na maaaring maging sanhi ng pag-unlad ng fungus at pagkabulok ng root system.
Sa panahon ng aktibong paglaki, ang paggamit ng mga dressing ay sapilitan. Para sa mga ito, ginagamit ang isang kumplikadong mineral na pataba, na inilapat isang beses bawat 10-14 araw pagkatapos ng pagtutubig.
Isinasagawa ang koleksyon ng mga dahon ng bay noong Nobyembre-Disyembre. Sa panahong ito, naglalaman ang mga ito ng pinakamaraming halaga ng mahahalagang langis. Hugasan at pinatuyo ang mga ito. Ang buhay na istante ay 10-12 buwan. Pagkatapos nito, ang pampalasa ay maaaring makakuha ng isang hindi kasiya-siyang mapait na lasa.
