Madalas kong marinig mula sa mga kaibigan na magkakahiwalay silang lumalaki ng dill: sa ilang mga kama - para sa mga gulay, at sa iba pa - para sa mga payong. At labis akong nagulat doon, dahil palagi akong gumagamit ng ibang pamamaraan ng pagtatanim na nakakatipid ng oras at puwang.
Noong una akong nagsimula sa pagsasaka, marami rin akong mga pagkakamali sa lumalaking dill, ngunit nang malaman ko ang paraang nais kong ibahagi, pinadali ko ang aking buhay.
Ang aking pamamaraan ay maaaring tawaging "dalawa sa isa", dahil una ang dill ay lumalaki sa mga palumpong, at pagkatapos, sa oras lamang para sa panahon ng pag-aatsara, gagamitin ito para sa mga payong. At ang pangunahing bagay dito ay ang mga dahon ng halaman ay mananatiling makatas, mabango at malambot. Ang mga tangkay lamang ang magiging mas malalim sa pamamagitan ng pagkahulog, kung kailan kinakailangan ang mga payong na lata.
Maaari mong isipin na gumagamit lamang ako ng ilang mga espesyal na pagkakaiba-iba ng binhi, ngunit hindi ito ang kaso. Maraming taon na ang nakalilipas sinubukan ko ang iba't ibang mga pagkakaiba-iba, ngunit sa huli nakarating pa rin ako sa konklusyon na hindi talaga sila mahalaga. Kailangan mo lamang malaman kung paano itanim nang tama ang halaman.
Ilang taon na ang nakalilipas, sinabi sa akin ng aking lola ang tungkol sa isang espesyal na pamamaraan ng pagtatanim ng pananim na ito, na ginagamit ko mula pa noon. Ang pinakamahalagang bagay sa pamamaraang ito ay upang magtanim ng halaman sa mga bungkos, hindi sa mga hilera, tulad ng karaniwang ginagawa. Una, naghuhukay ako ng isang butas na mga 10-15 sentimetro ang laki. Pagkatapos ay inilagay ko ang mga binhi doon, inilibing ito at pinainom ng tubig.
Tiyak na dahil ang mga buto sa butas ay nasa isang bungkos, ang mga shoot ay lalago sa isang malambot na bush, at ang mga gulay ay palaging magiging makatas at malambot. Buong tag-araw ay gumagamit ako ng ani para sa pagluluto. Dahil sa ang katunayan na ito ay napaka-makatas, idinagdag ko ito sa halos lahat ng mga pinggan. Ang mga sangkap para sa pag-atsara ay magsisimulang bumuo ng mas malapit sa panahon ng pag-canning, pagkatapos ay maaari silang magamit.
Ang pamamaraang ito ay maaaring maging kapaki-pakinabang para sa maraming mga maybahay, dahil ang masarap at mabangong dill ay nasa mesa sa buong tag-init. At ang halaman mismo ay magpapatuloy na lumaki at hindi mamulaklak. At sa taglagas din ay bibigyan ka ng mga payong para sa pag-aatsara ng mga gulay.
Gamit ang aking pamamaraan, hindi mo na kailangang subukang magtanim ng iba't ibang mga pagkakaiba-iba ng dill. Lubos akong nagpapasalamat sa aking lola sa pagbabahagi nito sa akin nang isang beses, sapagkat nailigtas ako nito mula sa hindi kinakailangang kaguluhan at ngayon hindi na ako gumawa ng labis na pagsisikap na mapalago ang halaman na ito.
