Wieloletni krzew robinii (inaczej pseudoakacja) to mrozoodporna, szybko rosnąca roślina, która nie wymaga szczególnej uwagi. Jego główną ozdobą jest bujna czapka kwiatowa o delikatnym, słodkawym aromacie, kwitnąca na koronie na przełomie maja i czerwca.
Zawartość
Robinia jako wieloletnia kultura ogrodowa
Robinia to liściasta wieloletnia roślina strączkowa występująca w naturze w Ameryce Północnej i Środkowej. Jako kultura ogrodowa roślina została sprowadzona do Europy w 1601 roku przez francuskiego ogrodnika J. Robina. Zebrał nasiona pseudoakacji w Wirginii podczas podróży do Ameryki.
Później botanik K. Linnaeus nadał gatunkowi nazwę „Robinia” na cześć ojca i syna Robinsa, którzy odkryli ten niezwykle dekoracyjny krzew dla europejskich ogrodników.
Roślina to rozłożysty krzew przypominający drzewo o wysokości do 4 metrów lub drzewo dorastające do 18 metrów, o ażurowej, kulistej koronie. Robinia rośnie bardzo szybko: już w wieku trzech lat osiąga 4–5 metrów wysokości. Późną wiosną koronę zdobią pachnące, opadające kwiatostany o długości 15–25 centymetrów. Kwiaty niektórych gatunków, podobnie jak różowe lub białe ćmy, mają silny, słodki zapach, który przyciąga pszczoły. Kwitnienie trwa 2-3 tygodnie, po czym w miejscu opadających pąków pojawiają się strąki z nasionami, które dojrzewają do października.
Rola w projektowaniu krajobrazu
Robinia służy do ozdabiania parków, ulic, alejek i terenów podmiejskich. Krzew świetnie prezentuje się w nasadzeniach pojedynczych i grupowych. To świetna opcja do stworzenia zacienionego zakątka w ogrodzie.
Do żywopłotów wykorzystuje się gatunki krzewów. W tym celu rośliny sadzi się w szachownicę w odległości 30–40 cm od siebie.
Potężne korzenie robinii dobrze wzmacniają glebę na zboczach, zboczach, wzgórzach. Pszczelarze używają drzew jako roślin miododajnych, więc sadzą je obok pasiek.
Galeria zdjęć: robinia w projektowaniu krajobrazu
Jak najlepiej się rozwijać
Podobny do robinii tworzy silny, rozgałęziony system korzeniowy, osiągający głębokość 10-12 metrów. Uprawia się wyłącznie w otwartym terenie, w dobrze oświetlonych miejscach. Korona robinii się rozprzestrzenia, dlatego podczas sadzenia należy zapewnić jej miejsce. Niektóre gatunki krzewów można uprawiać w przestronnych donicach na zewnątrz, na werandzie lub w ogrodzie zimowym.
Roślina nie jest wymagająca klimatycznie, znosi upały, suszę i spadki temperatury do –40–45 ° С. Robinia jest z powodzeniem uprawiana przez ogrodników z centralnej Syberii, Uralu i południowych regionów.
Popularne odmiany
W naturze występuje około 20 gatunków robinii. W ogrodnictwie kulturowym najpopularniejsze są następujące odmiany:
- Robinia jest lepka.Drzewo o wysokości od 8 do 12 metrów z rozłożystą kulistą koroną. Gatunek ten otrzymał swoją nazwę ze względu na obecność grubej lepkiej powłoki u nasady ogonków. Kwiatostany tego gatunku są racemiczne, do 20 cm długości, o różowym lub różowo-fioletowym odcieniu.
- Robinia ma szczeciniaste włosy. Krzew nie większy niż 3 metry wysokości, niestabilny na silne mrozy. Kwiaty jasnoróżowe lub ciemnofioletowe u podstawy pokryte są czerwonymi włoskami.
- Robinia jest owocna. Podgatunek szczeciniastych włosów. Wytrzymuje mrozy do 27-28 ° С, tworzy zarośla krzewów do 1,2 metra wysokości.
- Robinia w Nowym Meksyku. Drzewo o wysokości od 2,5 do 4,5 metra. Gałęzie pokryte są długimi cierniami. Kwiaty tego gatunku są białe z różowawym odcieniem u podstawy płatków.
Metody sadzenia
Robinia może być uprawiana z nasion lub rozmnażana wegetatywnie. W celu rozmnażania generatywnego nasiona poddaje się wstępnej obróbce: zanurza się we wrzącej wodzie na 2-3 sekundy, a następnie umieszcza w wodzie z lodem. Technika ta pomaga zniszczyć twardą skorupę, przez którą trudno jest się przedrzeć. Wertykulacji można również dokonać za pomocą pliku.
Po przetworzeniu nasiona umieszcza się w luźnej glebie na głębokość 0,5-1 cm. Warunki szklarniowe są tworzone dla upraw pokrytych folią lub szkłem. Kiełkowanie przeprowadza się w jasnym miejscu w temperaturze 20-23 ° C. Pierwsze pędy pojawiają się za 15–20 dni. Aby uzyskać w pełni rozwiniętą sadzonkę do czasu sadzenia w otwartym terenie, około końca maja, siew przeprowadza się na początku lutego.
Rozmnażanie robinii przez nasiona jest długie i pracochłonne. Możesz zdobyć młodą sadzonkę, która szybko zapuści korzenie na otwartym polu i zacznie aktywnie rozwijać się metodami wegetatywnymi:
- Podstawowe procesy. Robinia aktywnie tworzy młode pędy wokół głównego buszu. Wiosną jeden z tych procesów jest oddzielany od rośliny matecznej i sadzony w osobnym miejscu.
- Warstwy. Pęd boczny jest zgięty na ziemię. Naprawić drewnianą lub metalową procą i posypać ziemią. W okresie wegetacji na cięciu tworzy się system korzeniowy. Pęd jest oddzielany od rośliny matecznej następnej wiosny.
- Sadzonki. Pęd wierzchołkowy jest wycinany z krzewu, dzielony na kawałki o wielkości 15–20 cm i umieszczany w mieszaninie torfu i piasku. Podczas ukorzeniania wczesną wiosną jesienią ukorzenione cięcie można sadzić w ziemi.
Młode rośliny sadzi się w ziemi wiosną, po nadejściu upałów. Sadzenie jesienią jest możliwe tylko w regionach o ciepłych zimach.
Podczas przesadzania robinii z doniczki do gleby, kołnierz korzeniowy pozostaje na tym samym poziomie.
Pielęgnacja w ogrodzie od momentu sadzenia w otwartym terenie do jesieni
Pielęgnacja robinii polega na podlewaniu, nawożeniu, spulchnianiu i przycinaniu sanitarnym. Uwagę należy zwrócić głównie na młode osobniki w wieku poniżej 3 lat.
Jak pielęgnować podczas wzrostu i kwitnienia
Młode sadzonki robinii podlewamy regularnie i obficie: 10-15 litrów wody raz w tygodniu. Krąg pnia jest wolny od chwastów. Poluzuj i ściółkuj posiekaną słomą lub suchymi liśćmi. Roślina w wieku 4 lat i starsza nie wymaga dodatkowego podlewania. Ponieważ jego korzenie są w stanie samodzielnie usuwać wilgoć z gleby.
Nawozy organiczne są stosowane jako nawozy wierzchnie pod krzewy: próchnica, kompost.Jeśli podczas sadzenia wprowadzono do dołka wystarczającą ilość materii organicznej, dodatkowe nawożenie rozpoczyna się od trzeciego roku życia rośliny. Nawozy aplikuje się do gleby wczesną wiosną i po kwitnieniu akacji.
Robinia wymaga kształtowania i przycinania sanitarnego. Zabieg przeprowadza się wczesną wiosną. Usuń wysuszone, uszkodzone pędy wybijające się z korony.
Szczególnie konieczne jest odcięcie narośli, które tworzą się wokół buszu. Jeśli tak się nie stanie, roślina szybko straci swój efekt dekoracyjny, a miejsce zostanie pokryte zaroślami, z którymi bardzo trudno będzie sobie poradzić za 1-2 lata.
Pielęgnacja po kwitnieniu i przygotowanie do zimy
Aby przywrócić siłę rośliny po kwitnieniu, glebę podlewa się roztworem dziewanny lub ptasich odchodów. Aby uzyskać nawóz, jedną trzecią wiadra surowców wlewa się wodą i podaje przez 6-7 dni, od czasu do czasu mieszając. Przed użyciem wlew rozcieńcza się wodą w stosunku 1:10. Na jeden krzew wydaje się 5-10 litrów (w zależności od wieku i wielkości rośliny) opatrunku górnego.
Robinia dobrze znosi nawet silne mrozy. Ale młode krzewy w wieku poniżej 3 lat należy przykryć na zimę. Pień rośliny jest owinięty włókniną, glebę przykrywa się warstwą słomy lub suchymi liśćmi.
Choroby i problemy wzrostu
Pomimo swojej bezpretensjonalności, w niesprzyjających warunkach robinia może cierpieć na choroby i brak składników odżywczych. Problemy pojawiające się podczas jej uprawy identyfikuje stan liści i kory rośliny:
- Żółknięcie i wysuszenie liści to chloroza, która rozwija się z powodu braku żelaza w glebie. Problem zostaje wyeliminowany poprzez wprowadzenie do gleby siarczanu żelazawego.
- Powolne gałęzie i zahamowany wzrost - rozpad systemu korzeniowego podczas podlewania lub sadzenia na obszarze o bliskim położeniu wód gruntowych. Wyjściem z sytuacji jest przeszczepienie rośliny i przestrzeganie norm podlewania.
- Pękanie, ciemnienie kory lub białawy nalot na pniu to atak grzybów. Roślinę leczy się lekiem przeciwgrzybiczym.
Lecznicze właściwości robinii i przepisy na środki ludowe
Wszystkie części Robinii mają właściwości lecznicze, są nasycone witaminami, minerałami, olejkami eterycznymi. Preparaty na bazie tej rośliny działają przeciwskurczowo, moczopędnie i dezynfekująco na organizm człowieka.
Stosowany w leczeniu:
- choroby układu moczowo-płciowego;
- infekcje wirusowe i bakteryjne;
- choroby dróg oddechowych;
- zaburzenia przewodu pokarmowego.
Wywary i nalewki przygotowuje się z liści, kwiatów i kory robinii:
- Odwar z kwiatów. 2 łyżki stołowe. l. kwiaty wlewa się do 1 litra wrzącej wody i ogrzewa w łaźni wodnej przez 3 minuty. Po schłodzeniu przefiltruj 3 razy dziennie po 2 łyżki. l. 30 minut przed posiłkiem jako środek moczopędny na odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza lub środek antyseptyczny przy chorobach przewodu pokarmowego. Przebieg leczenia wynosi 21 dni.
- Nalewka z kory i owoców. Lekarstwo na powrót do zdrowia po udarze. 50 g surowców (równo pokruszonej kory i owoców) wlewa się do 50 g wódki i utrzymuje w ciemnym miejscu przez 21 dni. Środek przyjmuje się doustnie 10 kropli 2 razy dziennie przez miesiąc i wciera nim kręgosłup i kończyny na noc.
- Nalewka z niewydmuchanych pąków. Recepta na leczenie ginekologicznych chorób zapalnych. 200 g świeżych pąków wlewa się 500 ml wódki i podaje przez 14 dni. Weź 1 łyżkę. l. 20-30 minut przed posiłkiem 3 razy dziennie.
Robinia jest rośliną niezwykle dekoracyjną, a jednocześnie pożyteczną dla zdrowia człowieka. Wielu ogrodników już doceniło ten krzew i osiedliło go na swoich podmiejskich obszarach.