Irga: opis odmian i odmian popularnych wśród ogrodników

Irga to bezpretensjonalna roślina ozdobna, która daje zbiór zdrowych jagód. Ma też inne zalety. Jednak na działkach ogrodowych Rosjan jest to mniej powszechne, niż można by się spodziewać. Często próbują uprawiać egzotyczne rośliny w ogrodach, dla których rosyjski klimat jest zupełnie niezwykły. Z drugiej strony Irga doskonale znosi surowe zimy. Jest popularny wśród hodowców, którzy hodują nowe hybrydy w celu poprawy wydajności, wielkości i smaku.

Opis irgi

Irga to niewielki rodzaj roślin należących do rodziny Rosaceae. Jego raczej bliskimi krewnymi są śliwka, gruszka i jabłoń. Nie możesz tego stwierdzić po owocach, ale podczas kwitnienia podobieństwo jest bardzo zauważalne.

Według różnych źródeł istnieje od 20 do 25 odmian irgi. Na półkuli północnej rośnie wszędzie. W Rosji najczęściej występuje na Kaukazie Północnym i na Krymie.

Pomimo tego, że pod względem jagód irga jest bardzo podobna do aronii, są to rośliny zupełnie niepowiązane:https://flowers.bigbadmole.com/pl/yagody/aroniya-chernoplodnaya-posadka-i-uhod.html

Większość odmian irgi pochodzi z Ameryki Północnej.

Kultura z powodzeniem dostosowuje się nawet do niesprzyjających warunków środowiskowych w dużych miastach, dlatego znajduje szerokie zastosowanie przy nasadzeniach w parkach, skwerach, przy tworzeniu „zielonych stref”. Roślina nie narzuca specjalnych wymagań co do jakości gleby, bez większych uszkodzeń sama sobie znosi mróz, także w czasie zimy przy niewielkim śniegu, suszy, upale.

W różnych krajach roślina jest znana pod wieloma pseudonimami. W Wielkiej Brytanii irga to jagoda „cienia”, „zdrowa” lub „czerwcowa”. W USA i Kanadzie używają nazwy zapożyczonej od Indian Aborygenów - „Saskatoon”. W krajach byłego ZSRR nazywany jest „winem” lub „jagodą dziecięcą”, a także „cynamonem” (dla podobieństwa jagód do małych winogron). To samo słowo „irga”, zgodnie z najbardziej rozpowszechnioną wersją, pochodzi od mongolskiego wyrażenia „bardzo wytrzymały krzew”.

Średnia wysokość rośliny wynosi 3-5 m. Ale ten parametr można łatwo dostosować przez właściwe przycinanie. Ale irga aktywnie rośnie. Jego system korzeniowy jest powierzchowny, ale niezwykle rozwinięty, pędy korzeni tworzą się bardzo obficie. Raczej trudno jest pozbyć się irgi w ogrodzie, nawet jeśli specjalnie postawiłeś sobie taki cel.

Dorosła roślina, jeśli nie ma specjalnego kształtu, wygląda jak gęsty krzew, składający się z wielu pni. Pędy irgi są dość cienkie. Młode gałęzie owłosione, kora czerwonawa. Liście stosunkowo małe, długości 8-10 cm, osadzone na długich ogonkach. Krawędź jest cięta małymi zębami. Świeżo otwarte liście są brązowawe lub oliwkowe, następnie odcień zmienia się na srebrzystoszary. Irga różni się tempem wzrostu, w sezonie gałęzie mogą wydłużyć się o 50–70 cm.

Liście Irgi są owalne lub prawie okrągłe, czasem ze spiczastymi końcami

Żywotność rośliny wynosi co najmniej pół wieku. Z pomocą kompetentnego dbać o irgę może zostać przedłużony o kolejne 10–20 lat. Roślina owocuje corocznie, począwszy od 5-6 roku życia. Średnio można liczyć na 15 kg jagód z dorosłego krzewu.

Kwitnąca irga wygląda bardzo efektownie. Roślina jest dosłownie pokryta kwiatami o śnieżnobiałych, kremowych lub pastelowo różowych płatkach zebranych w małe pędzelki. Kwitnienie trwa około 1,5–2 tygodni. Pąki rzadko cierpią na powtarzające się wiosenne przymrozki, wytrzymując temperatury do -7 ° C.

Irga kwitnie bardzo obficie, przyciągając na miejsce owady zapylające

Jesienią roślina wygląda nie mniej ładnie. Jego jasnozielone „wełniste” liście po obu stronach są pomalowane na różne jasne odcienie: cytrynowożółty, karmazynowy, karmazynowy, czerwono-pomarańczowy, krwistoczarny, purpurowy. Długo nie odpadają, pozostają na roślinie prawie do początku zimy.

Zbiór yergi - jagody kuliste o średnicy ok. 0,8 cm, w zależności od odmiany, spłaszczone lub wydłużone. Niedojrzałe owoce mają kolor jasnoróżowy, który stopniowo zmienia się w purpurowy, atramentowo-fioletowy i prawie czarny. Dojrzewanie nie następuje jednocześnie, dlatego na gałęzi można jednocześnie zaobserwować owoce we wszystkich możliwych odcieniach. Skórka dojrzałych jagód pokryta jest niebieskawo-szarym nalotem. Zbiory zbierane są wcześnie, owocowanie rozpoczyna się pod koniec czerwca i trwa kilka tygodni.

Jagody Irga dojrzewają stopniowo, w ciągu 2-3 tygodni

„Naturalne” odmiany irgi mają słodki, ale świeży smak, więc nie każdemu się to podoba. Większość wyhodowanych odmian i mieszańców wyróżnia się niezwykłym smakiem.

Zastosowanie jagód

Irga jest szeroko stosowana w medycynie ludowej. Miąższ jagód zawiera witaminy C, K, P, PP w wysokim stężeniu, a także witaminy z grupy B, karotenoidy, pektyny, garbniki. miTo decyduje o zaletach jagód we wzmacnianiu odporności, leczeniu anemii i niedoborów witamin, przy problemach z trawieniem, chorobach serca i naczyń krwionośnych.

Sok Irgi jest przydatny w przypadku wszelkich procesów zapalnych, a także chorób skóry w ostrej fazie. Pomaga również przy chronicznym stresie, napadach lęku, zaburzeniach snu. Ale samo wyciśnięcie go ze świeżych jagód nie zadziała. Należy pozwolić im leżeć przez kilka dni w suchym miejscu. Aby poprawić smak, przygotowany sok miesza się z sokiem jabłkowym lub cytrynowym.

Kolejnym rekordzistą pod względem zawartości witaminy C w owocach jest kalina. Jakie są jego użyteczne właściwości i czy istnieją przeciwwskazania do stosowania:https://flowers.bigbadmole.com/pl/yagody/kalina-poleznyie-svoystva-i-protivopokazaniya.html

Wykorzystywane są również inne części rośliny. Z kwiatów przygotowuje się herbatki, które normalizują ciśnienie krwi i pomagają radzić sobie z zaburzeniami rytmu serca. Napar i kleik z liści przyspieszają gojenie się oparzeń, ran, ropni i wrzodów, normalizują mikroflorę żołądka i jelit, zwłaszcza przy częstych zaburzeniach. Napar z kory jest zalecany w przypadku dusznicy bolesnej, zapalenia jamy ustnej, zapalenia żołądka w ostrej fazie.

Irga jest używana nie tylko w medycynie, ale także w kuchni. Dżemy, dżemy, kompoty są przygotowywane z jagód, galaretki, pianek marshmallows i innych deserów. Jest często stosowany w połączeniu z jabłkami, czerwonymi lub czarnymi porzeczkami, owocami cytrusowymi, aby nadać pikantnej kwaskowatości słodkiemu, ale bez smaku. Irga jest również popularna wśród winiarzy amatorów.

Z irgi przygotowywane są różne desery

Cechy rosnącego irgi

1. Jagody Irgi smakują nie tylko ludziom, ale i ptakom. To im roślina zawdzięcza wiele szerokości swojego siedliska. Ogrodnik powinien wziąć to pod uwagę i wcześniej przygotować się na ataki ptaków. Jedynym naprawdę skutecznym lekarstwem jest mocna siatka o drobnych oczkach rzucona na krzaki. Domowe lub zakupione „odstraszacze” mają działanie utrzymujące się maksymalnie 2-3 dni.
2. Wybierając miejsce na irgi należy pamiętać, że sok jagodowy to bardzo wysokiej jakości barwnik. Dlatego nie należy sadzić go obok miejsca parkingowego, ściany budynku pomalowanej na jasny kolor, ścieżki z białych kamieni. Plamy, które powstają na opadających jagodach, są prawie niemożliwe do usunięcia.
3. Irga jest samozapłodna, to znaczy do regularnego owocowania wystarczy jeden krzew na miejscu. Niemniej jednak praktyka pokazuje, że obecność 2-3 odmian lub mieszańców ma pozytywny wpływ na plon, smak i wielkość jagód.
4. W krajach europejskich, USA i Kanadzie irga jest szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu, zarówno w pojedynczych nasadzeniach, jak iw kompozycji z innymi roślinami. Imponująco prezentuje się również żywopłot z irgi.
5. Irga jest często używana jako zapas jabłoni i gruszy. Wtedy bardzo wygodnie jest utworzyć zwrotkę. A sam irgu, zwłaszcza rzadkie, wysoce dekoracyjne odmiany, są często szczepione na jarzębinie.

Irga wygląda imponująco zarówno w pojedynczych nasadzeniach, jak iw połączeniu z innymi roślinami

Rodzaje irgi

Większość gatunków irgi jest bardzo podobna. Często tylko zawodowy botanik może je rozróżnić. Ponadto rośliny łatwo krzyżują się ze sobą, tworząc międzygatunkowe hybrydy.

Okrągłe

Irga okrągłolistna występuje również pod nazwami „Irga owal” i „Irga zwyczajna”. Ta odmiana jest szeroko rozpowszechniona w Rosji. Jej ojczyzną jest Krym i Kaukaz, ale z pomocą ptaków niosących nasiona „dotarła” nawet do zachodniej Syberii iz powodzeniem się tam przystosowała.

Roślina osiąga 2,5–3 m wysokości, krzaczasta, z szeroko rozłożystą koroną. Pędy wyprostowane, kora oliwkowo-szara. Liście jajowate z ząbkowaną krawędzią. Średnia długość liści to 3,5–4 cm, szerokość około 2,5 cm, jesienią przebarwiają się z ciemnozielonego na szkarłatny lub szkarłatny, w słońcu błyszczą złocisto.

Irga okrągłolistna jest szeroko rozpowszechniona w Rosji

Kwiaty o średnicy 1,2–1,5 cm zbiera się w kwiatostany corymbose po 6–12 sztuk. Po całkowitym otwarciu wąskie, długie, śnieżnobiałe płatki są mocno wygięte, krzew wygląda jak „puszysty”. Kwitnienie następuje w pierwszej dekadzie maja, początek owocowania - w połowie lipca (często dochodzi do sierpnia). Pierwszy plon zbiera się 5 lat po posadzeniu na stałe. Okres produktywności wynosi około 40 lat. Maksymalny możliwy plon przynosi roślina w wieku 10–20 lat.

Owoce o średnicy do 0,8 cm (mniej więcej wielkości grochu) mają prawie regularny kulisty lub gruszkowaty kształt. Skórka jest fioletowo-czarna z niebieskawym odcieniem. Miąższ jest malinowy, słodki, o lekkim miodowo-cynamonowym smaku. Średnia waga jagody wynosi 0,3–0,4 g. Owoce są dobrze przechowywane, nie tracąc przy tym swoich korzystnych właściwości podczas zamrażania i obróbki termicznej.

Owoce irgi okrągłolistnej nie mogą pochwalić się wybitnym smakiem, ale są bardzo przydatne i długo przechowywane

Roślina jest odporna na zimno, nie wymaga specjalnego przygotowania na zimę, z powodzeniem przetrwa mrozy do -40 ° C. Irga okrągłolistna nie cierpi również na nawracające wiosenne przymrozki. Jest mało wymagająca dla jakości gleby, ale preferuje otwarte, dobrze ogrzane słońcem obszary. Łatwo się rozmnaża, bardzo aktywnie tworzy pędy podstawowe.

Irga okrągłolistna ma dobrą odporność, ale jeśli lato jest bardzo wilgotne i zimne, może rozwinąć się szara zgnilizna. Być może winien jest za to sam ogrodnik, zbyt gorliwy w podlewaniu. Do zwalczania choroby stosuje się preparaty zawierające miedź - fungicydy.

kanadyjski

Irga canadian jest „rodzicem” większości odmian i mieszańców wyhodowanych przez hodowlę, pierwsza odmiana irgi, udomowiona przez człowieka w XVII wieku. Jest wszechobecny w północno-wschodniej Ameryce Północnej. Na innych kontynentach z trudem zapuszcza korzenie, z rzadkimi wyjątkami można go znaleźć tylko w ogrodach botanicznych.

Jest to krzew o wysokości 5–6 m lub drzewo dorastające do 8–10 m. W naturze występują też „czempioni” o wysokości 15–18 m. Pędy są cienkie, giętkie, opadające.Opadają stopniowo, tworząc szeroką koronę, podobną do namiotu. Kora jest czerwonawa. Liście są duże, mają około 10 cm długości, spód jest prawie biały ze względu na gęstą, miękką krawędź, przypominającą stos. Do 5 lat pędy rosną szybko, po czym tempo stopniowo spada.

Irga Canadian - podstawa większości eksperymentów hodowców

Kwitnienie jest krótkotrwałe, trwa 1–1,5 tygodnia. Pąki zbiera się w luźne kwiatostany wiechy po 5-12 sztuk. Płatki są kremowe lub zielonkawe. Kwitnie pod koniec kwietnia lub na początku maja.

Zbiory są zbierane w ostatniej dekadzie lipca. Jagody są koloru ciemnofioletowego, błyszczą szkarłatnie w słońcu. Kształt jest okrągły, lekko wydłużony. Miąższ jest soczysty, słodki, jasnoróżowy. Niski plon - 5-6 kg z dorosłego drzewa.

Zbiory irgi kanadyjskiej zbierane są w ostatniej dekadzie lipca

Roślina bardzo niechętnie rozmnaża się przez nasiona. Ale sadzonki zakorzeniają się w prawie 100% przypadków. Irga canadian wyróżnia się odpornością na zimno i suszę, zakorzenia się nawet na glebach słonych i zasadowych z dużą zawartością wapna.

Irga canadensis jest szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu, przy pojedynczych nasadzeniach lub do formowania żywopłotów. Roślina kwitnąca i jasne jesienne liście, pomalowane na różne odcienie pomarańczy, czerwieni, fioletu, wyglądają spektakularnie.

Spicate

Naturalne siedlisko kłoska to centralna część kontynentu północnoamerykańskiego. Preferuje osiedlać się wzdłuż brzegów rzek, z powodzeniem asymiluje gleby kamieniste. Można go znaleźć na praktycznie nagich skałach i klifach.

Roślina krzaczasta, wysokość 4–5 m. Korona jest bardzo gruba i szeroka. Nawet bez regularnego przycinania uzyskuje prawidłowy owalny kształt. Kora młodych pędów ma kolor ceglasty, odcień ten zmienia się stopniowo na szaro-brązowy.

W naturze spiculate irga tworzy gęste, prawie nieprzekraczalne zarośla

Liście są średniej wielkości, długości 4–5 cm, z daleka wydają się białawe lub srebrzyste, ponieważ blaszka liściowa po obu stronach jest gęsto owłosiona. Krótkie szypułki również pokryte są tą samą miękką „drzemką”. Jesienią krzew przypomina ogień, liście są pomalowane na różne odcienie żółtego i czerwono-pomarańczowego.

Kwiaty są bardzo pachnące. Płatki są białe lub jasnoróżowe. Pąki zbiera się w gęstych pędzlach. Jagody o średnicy 0,9–1 cm dojrzewają w pierwszej dekadzie sierpnia. Prawie czarna skóra zmienia kolor na czerwony na słońcu. Miąższ jest słodkawy, ale smaku nie można nazwać wybitnym. Pierwsze jagody są usuwane 4 lata po posadzeniu. Okres produktywności wynosi 30–35 lat.

Irga spiky wyróżnia się wytrzymałością i bezpretensjonalnością, nawet na tle innych odmian, łatwo dostosowuje się do niekorzystnych czynników środowiskowych iz powodzeniem rozmnaża się w dowolny sposób. Ceniony jest również za mrozoodporność do -50 ° C i szybkość wzrostu.

Owoce spicaty są prawie mdłe w smaku, ale z jakiegoś powodu ptaki bardzo je lubią

Niezwykle rzadko jest dotknięty chorobami, ale mogą zostać zaatakowane przez gąsienice liścia. Roślina toleruje przycinanie bez większego uszkodzenia samej siebie, krzewowi można nadać dowolną konfigurację.

Krzew służy jako podkładka i jest sadzony na glebach podatnych na erozję w celu ich wzmocnienia.

Irga Lamarca

Do niedawna uważano ją za naturalną mutację i odmianę irgi kanadyjskiej, ale współcześni botanicy wyróżniają ją jako odrębny gatunek. Jest to najbardziej dekoracyjna z odmian kultury. Irgu Lamarck wyróżnia się większymi liśćmi i owocami, obfitością kwitnienia. Ojczyzna - Ameryka Północna, ale w XIX wieku kultura była szeroko rozpowszechniona w północnej Europie. Uprawiano go głównie nie ze względu na owocowanie, ale w celu kształtowania ogrodów publicznych i prywatnych. Szczególnie dobrze wygląda obok drzew iglastych. W Rosji Irga Lamarck jest nadal stosunkowo rzadka.

Do niedawna Irga Lamarck była uważana za odmianę kanadyjskiej Irgi

Średnia wysokość krzewu o szeroko rozłożystej koronie dochodzi do 5 m. Jego średnica prawie pokrywa się z wysokością. Przez rok długość pędów rośnie o 20–25 cm, w miarę dojrzewania dolna część gałęzi jest stopniowo odsłonięta.

Liście rośliny mają 10–12 cm długości, są raczej wąskie (3–5 cm), z brzegiem wyciętym przez zęby. Świeżo kwitnące blaszki liściowe są odlane w kolorze miedziano-czerwonym. Jesienią uzyskują ten sam odcień.

Kwiaty o średnicy 2–2,5 cm z wąskimi śnieżnobiałymi lub żółtawymi płatkami są bezwonne. Pąki są zebrane w gęste „wiechy”. Owoce są bardzo słodkie, soczyste, skórka niebiesko-fioletowa. Są kręcone w pierwszej połowie sierpnia. Dojrzałe jagody nie kruszą się, mogą wisieć na gałęziach do mrozu.

Średni plon z dorosłej rośliny wynosi 6-7 kg. Będziesz musiał walczyć z ptakami o jagody. Rudziki, jerzyki, sroki szczególnie lubią irgu Lamarcka.

Jesienią Irga Lamarca prezentuje się bardzo efektownie

Mrozoodporność kultury wynosi około -35 ° C. Z powodzeniem zakorzenia się i owocuje na prawie każdej glebie (z wyjątkiem bagiennej). Irga Lamarca dobrze znosi suszę, niezwykle rzadko jest dotknięta chorobami i szkodnikami. System korzeniowy jest bardzo rozwinięty, korzenie wnikają w glebę na głębokość 2,5–3 m.

Głóg to powszechna roślina szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu. Ma również wiele zalet zdrowotnych, więc ogrodnicy, którzy uprawiają ją na swoich podwórkach, mogą upiec dwie pieczenie na jednym ogniu:https://flowers.bigbadmole.com/pl/yagody/boyaryishnik-posadka-i-uhod.html

Inne odmiany

Oprócz tych opisanych istnieją inne odmiany irgi, ale są one bardzo rzadkie w ogrodach.

• irga niska (pumila). Krzaczasta, światłolubna roślina o wysokości 1–1,2 m. Preferuje lekkie, odżywcze podłoże. Występuje głównie w Ameryce Północnej, najczęściej na obrzeżach lasów liściastych. Krzew o wielu pędach i bardzo gęstej koronie. Liście drobne, długości 2–2,5 cm, średnica kwiatu ze śnieżnobiałymi płatkami 0,8–1 cm, owoce są jadalne, skórka czarna. Sadzonki nie ukorzeniają się dobrze;
• Irga gładka (laevis). Półkrzew o wysokości 3–3,5 m. Siedlisko - północno-zachodnia część Ameryki Północnej. Mrozoodporność jest bardzo wysoka, do -45 ° C. Irga gładka została udomowiona pod koniec XIX wieku, ale nie stała się popularna w Europie. Być może wynika to z trudności w rozmnażaniu: nasiona nie różnią się kiełkowaniem, sadzonki rosną bardzo wolno, sadzonki słabo się zakorzeniają. Korona rozpostarta, zaokrąglona. Pąki otwierają się, zanim pojawią się liście. Kwiaty są pastelowo różowe, zebrane w długie (8–10 cm) luźne pędzle. Młode liście są również różowawe lub czerwonawo-brązowe. Kwitnienie trwa 15–20 dni, czasem dłużej. Owoce o średnicy około 0,5 cm, skórka czerwono-fioletowa. Największe jagody znajdują się u podstawy pędzla;
• kwitnąca irga (floryda). Bardzo podobny do smooth irgu, ale znacznie bardziej popularny niż on. W Rosji występuje głównie w regionie północno-zachodnim, powszechnym na Białorusi. Średnia wysokość drzewka wynosi 4–6 m. Płatki kwiatów są szersze niż u irgi, w okresie kwitnienia drzewo wydaje się pokryte różowawą pianą. Rozmnaża się znacznie łatwiej. Dotyczy to zarówno trybu generatywnego, jak i wegetatywnego;
• irga przyjemny (amabilis). Krzaczasta roślina o wysokości do 2–2,5 m. Korona okrągła, o średnicy ok. 1,5 m. Różni się od swoich „krewnych” dobrze znoszącym cień. Młode sadzonki szybko rosną. Kwitnie dość późno, już na początku lata. Zbiory dojrzewają masowo w drugiej dekadzie sierpnia;
• Irga azjatycka (asiatica). Potężne drzewo z rozłożystą koroną, osiągające 15 m wysokości. Występuje w Japonii, Azji Południowo-Wschodniej. Osiada głównie na skałach. Nie kwitnie. Zimotrwalosc na poziomie -20 ° C;
• irga krwistoczerwona (sanguinea). Krzew lub półkrzew o wysokości 3–3,5 m. Korona rozłożysta, jej średnica prawie pokrywa się z wysokością. Kwitnie pod koniec maja, zbiory dojrzewają w połowie sierpnia. Nie rozmnaża się bardzo chętnie. Jagody o ciemnej szkarłatnej skórce są lekko spłaszczone. Ich smak nie jest zbyt przyjemny, jest dużo nasion w bardzo gęstej, jakby „gumowej” miazdze. Nawet ptaki nie jedzą tych owoców. Ale robią pyszny sok, zwłaszcza jeśli zmieszasz go z porzeczką, jabłkiem.

Galeria zdjęć: rzadkie odmiany irgi

Odmiany Irgi odpowiednie do uprawy w różnych regionach Rosji

Ojczyzną większości odmian irgi wyhodowanych przez hodowlę jest Kanada lub Stany Zjednoczone. Ale rosyjscy specjaliści też mają swoje osiągnięcia. Ponieważ klimat w Ameryce Północnej nie różni się zbytnio od tego, co jest typowe dla większości terytorium Rosji, prawie wszystkie odmiany obcego pochodzenia z powodzeniem zakorzeniają się i owocują w Federacji Rosyjskiej.

Odmiany dla regionu moskiewskiego i europejskiej części Rosji

Wybierając irgę do uprawy w europejskiej części Rosji, możesz preferować jedną z sprawdzonych odmian popularnych w USA i Kanadzie.

• Dymny. W domu, w Kanadzie, jest to jedna z najpopularniejszych odmian wśród rolników uprawiających irgu na skalę przemysłową. Jagody są duże, mają ponad 1,5 cm średnicy, krzew nie jest wysoki, ale rozłożysty, z wieloma pędami. Dorasta do 2,5 m, średnica korony jest mniej więcej taka sama. To znacznie ułatwia pielęgnację roślin. Jagody są szeroko stosowane w domowej produkcji wina. Owocowanie jest roczne. Jedyną wadą jest wrażliwość na suszę. Kwitnie później;
• Jaskółka oknówka. Odmiana Thiessen. Ceniony za swoje właściwości dekoracyjne i wielkoowocowe. Zbiory dojrzewają masowo, roślina prawie nigdy nie cierpi na choroby i nie jest atakowana przez szkodniki. Owoce są kuliste, o średnicy 1,6–1,7 mm, ze skórką czarno-niebieską. Są zbierane w pędzlach po 16–20 sztuk;
• Forestbourgh. Odmiana o dużych owocach należy do kategorii późnych. Dojrzałe jagody mają czarno-fioletową skórkę, owoce są bardzo słodkie. Wyróżnia się odpornością na suszę, dobrze znosi upały. Jagody o średnicy 1,2–1,6 cm zbiera się w grona po 7–13 sztuk;
• Sukces. Jedna z nielicznych odmian wyhodowanych na bazie krwistoczerwonych irgi. Owoce są duże, do 1,5 cm średnicy i 0,8–1 g wagi, z ciemnoczerwoną skórką. Smak jest bardzo zrównoważony, słodko-kwaśny, przypominający wiśnię;
• Pembina. Hybryda rozpowszechniona nie tylko w domu, ale na całym świecie, wyhodowana na bazie irgi kanadyjskiej. Wysokość krzewu dochodzi do 3,5 m, kształtem jest prawie zwykła kula. Owoce duże, do 2 cm średnicy, słodkie i soczyste. Odmiana należy do kategorii deserowej;
• Pierson. Kolejna odmiana kanadyjska. Krzew wielopniowy, rozłożysty, z obfitym wzrostem korzeni. Owoce są prawie kuliste, o średnicy ponad 1,5 cm, smak doskonały. Zbiory dojrzewają w pierwszej dekadzie sierpnia;
• Książę William. Jak wszystkie odmiany wyhodowane na bazie irgi Lamarcka, jest bardzo dekoracyjna i obficie kwitnąca. Wysokość krzewu 3–3,5 m. Jagody ciemnofioletowe. Ale plon jest niski - 5–6 kg z krzaka. Jesienią liście nabierają bardzo pięknego czerwono-pomarańczowego odcienia. Długo nie spadają, aż do pierwszych mrozów;
• Mandam. Roślina wygląda jak irgu olcholistna, ale owoce są większe i soczyste. Średnia waga jagody wynosi 0,9–1 g. Tempo wzrostu nie różni się, okres owocowania jest znacznie wydłużony. Korona jest wydłużona, podobnie jak kolumna;
• Sleith. Jedna z najwcześniejszych odmian. „Rodzic” - Irga Kanadyjska. Krzew osiąga wysokość do 1,5 m. Liście mają bardzo piękny kolor sałaty, jesienią są pomalowane na wszystkie odcienie czerwieni. Pąki zbiera się w luźnych pędzlach. Płatki śnieżnobiałe są wąskie i długie, mocno wygięte do tyłu. Roślina jest lekka i ciepłolubna, mrozoodporna do -25ºС. Ptaki bardzo lubią jagody. Dlatego doświadczeni ogrodnicy zalecają zbieranie ich bez czekania na pełną dojrzałość;
• Balerina. Sadzi się ją głównie do ozdabiania terenu, chociaż owoce o czarno-czerwonej skórce i ciekawym migdałowym smaku są soczyste i słodkie. Krzew bardzo wysoki (do 6 m). Pędy są cienkie, stopniowo opadające, zwisające prawie do ziemi. Świeżo kwitnące liście są odlane z brązu, jesienią przebarwiają się na szkarłatno-fioletowe. Kwitnienie jest bardzo obfite.Śnieżnobiałe kwiaty przypominają gwiazdy, są zebrane w luźne kwiatostany racemose. Odmiana jest bezpretensjonalna, z powodzeniem dostosowuje się do niesprzyjających warunków środowiskowych w dużych miastach.

Galeria zdjęć: odmiany irgi nadające się do uprawy w europejskiej części Rosji

Odmiany dla regionu północno-zachodniego, Uralu i Syberii

Klimat jest tu znacznie ostrzejszy niż w europejskiej części Rosji, ale irga znosi mroźne zimy z niewielką ilością śniegu bez większych szkód dla siebie. Nawet w tych warunkach nie potrzebuje specjalnego schronienia. W ekstremalnie niskich temperaturach wierzchołki pędów mogą zamarznąć, ale roślina szybko się regeneruje, nie wpływa to w żaden sposób na plon.

• Northline. Odmiana hodowana na bazie olchy irygowej. Ceniony za wysoką wydajność i duże owoce. Wysokość krzewu ok. 1,5 m. Pędy wyprostowane stopniowo odrętwiałe. Krzew składa się z wielu pni. Jagody zbierane są w 12-15 kawałkach w gęstych gronach, z daleka przypominają małe winogrona. W kształcie mogą być zarówno zaokrąglone, jak i wydłużone. Zbiory dojrzewają w dużych ilościach. Pierwsze owoce próbujemy po 3-4 latach od posadzenia. Jagody można zbierać mechanicznie;
• Thiessen. Drzewo ma wysokość 4,5–6 m. Odmiana zaliczana jest do kategorii deserowej. Owoce są bardzo soczyste, aromatyczne, miąższ słodki. W przeciwieństwie do innych odmian nie tworzy aktywnie pędów korzeni;
• Honeywood. Jedna z najnowszych odmian, dojrzewa pod koniec sierpnia. Owoce są duże, o średnicy ponad 1,5 cm, skórkę niebieskofioletową pokrytą niebieskawym woskowym nalotem. Miąższ o lekkim miodowym aromacie, słodko-słodki, lekko cierpki. Jagody zebrane w pędzelek po 12-15 sztuk dojrzewają w dużych ilościach. Krzew jest niski, do 2,5 m, wzrost korzeni jest mało aktywny. Odmiana rzadko cierpi na choroby i szkodniki. Jeśli ma wystarczającą ilość wilgoci, roślina może obejść się bez nawożenia, owocuje w prawie każdej glebie;
• Altaglow. Bardzo efektowna roślina z prawie białymi jagodami. Drzewo ma 6–8 m wysokości, nie różni się tempem wzrostu. Korona jest wydłużona w kształcie piramidy. Liście pozostają na drzewie do pierwszych przymrozków, jesienią to prawdziwa feeria kolorów - są pomalowane na różne odcienie żółci, pomarańczy, szkarłatu, fioletu;
• Krasnojarsk. Osiągnięcia rosyjskich hodowców. Wysokość drzewka 3-4 m. Odmiana okazała się wysokowydajna (12-15 kg jagód dorosłej rośliny), wyjątkowo mrozoodporna (do -50 ° C) i wielkoowocowa ( średnica jagód do 1,8 cm). Zbiory dojrzewają w ostatniej dekadzie lipca. Jagody są prawie regularnie zaokrąglone, smak jest słodki z lekką orzeźwiającą kwaskowatością;
• Noc gwiazd. Jedna z nowości selekcji rosyjskiej wyhodowana na bazie olchy irgi. Odmiana została wpisana do Państwowego Rejestru Federacji Rosyjskiej w 2016 roku. Krzew do 3 m wysokości, rozłożysty. Owoce można łatwo rozpoznać po bardzo ciemnej, prawie czarnej skórce, usianej małymi białawymi kropkami. Pojawiają się, gdy plon jest w pełni dojrzały. Średnia waga jagody wynosi około 2 g. Owoce zbiera się w pęczku po 10-15 sztuk. Smak przez profesjonalnych degustatorów oceniany jest na 4,7-4,8 pkt na 5 możliwych. Zbiory dojrzewają w dużych ilościach lub w dwóch „falach”.

Galeria zdjęć: Irga uprawiana na Syberii i Uralu

Recenzje ogrodników

Jeśli mamy uprawiać irgu Lamarcka, a ja je mam, to zdecydowanie nie jest to spowodowane priorytetem jagód. Smak jest specyficzny i nie każdemu się to podoba. Dlatego kwestie dekoracyjności i wykorzystania w projektowaniu krajobrazu są w tym przypadku bardziej interesujące. Na przykład moje zwierzaki nawet się do niej nie zbliżają. Ale Smoky Berry nazywa się niesamowita.

Nie ograniczyłbym się do podzielenia irgi na „naszą”, kolczastą (najmniej interesującą moim zdaniem odmianę) i „kanadyjską”, ale nadal wychodziłam z celu pozyskania i sadzenia, a co za tym idzie - odmian. Jeśli zainteresowanie dotyczy jagód, lepiej rozważyć odmiany irgi o liściach olchy (krótsze, większe i słodsze jagody, ale dające liczne pędy). Najbardziej interesującą opcją może być Canadian Smoky, która jest jedną z głównych odmian uprawianych przemysłowo na jagody. Jeśli jest bardziej dekoracyjna opcja jagodowa, to czerwonolistna (jesienią) Irga Lamarca lub odmiana kanadyjskiej Irga Prince William (powiedzmy, średniej wielkości). Wśród propozycji szkółek można znaleźć odmiany innego podgatunku irgi Autumn Brilliance, Forest Prince i Princess Diana (czerwonolistna, ale jeszcze wyższa). Spośród ofert odmianowych pochodzenia rosyjskiego Irga Krasnojarska "spaceruje" po rynku. Jest też nowość - odmiana Mandam (druga jest wymieniona w dość niewymiarowych). Ale nie mogę nic powiedzieć o tych odmianach.

Wczoraj „studiowałem” wiele odmian irgi zarówno na naszych stronach internetowych, jak i na kanadyjskich i amerykańskich. Kanadyjczycy stworzyli wiele odmian, które rosną zarówno tutaj, jak i w całych Stanach Zjednoczonych, ale strefy klimatyczne w Stanach Zjednoczonych są różne ... Oto dwie odmiany Irgi z selekcji kanadyjskiej, które można znaleźć na Ukrainie, odpowiadały mi: Prince William i Sleith. Pierwsze jagody są duże do 15 mm, okres dojrzewania średni, wysokość do 1,5 m. Korona jest bardzo dekoracyjna jesienią. Odmiana Sleith: jagody są duże, podłużne, o czystym słodkim smaku. Dojrzewa wcześnie. Wysokość od 1,5 do 2 m. Ale nadal zależy to od ukształtowania krzewu.

Irga, jakże ją kocham, więc uprawiam wiele odmian, głównie kanadyjskich, ich owoce są zebrane w gęste grona, jagody są duże i bardzo słodkie: Pembina, Sleith, Smoky, Prince William. Z naszych odmian rośnie Irga Krasnoyarskaya, jagody są nieco mniejsze niż w przypadku odmian kanadyjskich. Moja dacza znajduje się w lesie, więc oszczędzamy zbiory irgi, malin i jogurtu, pokrywając wszystko cienką włókniną.

Kanadyjska Irga została wybrana ze względu na niski wzrost, był to jeden z warunków selekcji. Dlatego większość odmian jest niska. Sami Kanadyjczycy wskazują na możliwość sadzenia odmian Prince William i Princess Diana w strefach ochronnych. Rzeczywiście, te odmiany są dla mnie najbardziej żywotne. Jeśli się nie mylę, Autumn Brilliance również ma wysoką koronę. Posadź te odmiany, a będziesz miał gęsty płot o wysokości co najmniej 6 m. A jagoda jest duża, zwłaszcza w Autumn Brilliance. Jest estetyka i dekoracyjność od wiosny do jesieni, jesienią ogrodzenie będzie płonąć intensywnie czerwonymi liśćmi. Potomstwo korzeni Irgi jest dalekie od „kuli”, chociaż może dać, ale pchnięcia, one nie przeszkadzają, tylko zwiększają gęstość ogrodzenia. Irga jest samopłodna i może przynosić owoce, nawet jeśli sadzona jest jedna odmiana, to znaczy plon będzie.

Nasza irga rośnie i owocuje już 8 lat. Lubimy jagody, jemy „na żywo”, bo mamy jedną roślinę i regularnie ją kroję, żeby była piękna. Owoce bardzo lubią ptaki. Wiele osób ukrywa go przed ptakami, ponieważ jeśli go nie zakryjesz, nic nie zostanie do czasu dojrzewania.

Irga to bardzo urocza, bezpretensjonalna i co najważniejsze roślina o bardzo słodkich i soczystych jagodach. Rośnie wystarczająco szybko. Żadne schronienie nie jest wymagane na zimę. Nigdy też nie wykonaliśmy żadnego przycinania. Jedyne, co dostał krzew, to kilka podlewania, jeśli jagody są nalewane przy zbyt suchej pogodzie. Cóż, na wiosnę trochę zgniłego obornika i / lub popiołu.Propagowane przez warstwowanie. W teorii i sadzonki dopiero w zeszłym roku ściąłem je późno i eksperyment nie wyszedł z niczego dobrego. Przy ogrodzeniu jest bardzo dobra - zarówno żywopłot i pięknie kwitnie, z jagodami wygląda jeszcze ciekawiej. Ponownie, to, czego sami nie jemy, pozostaje w rękach ptaków.

Irga to nie tylko coroczne zbiory pożytecznych jagód. Roślina jest szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu. Wygląda imponująco i nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Nawet ogrodnik, który nie może pochwalić się bogatym doświadczeniem w uprawie drzew owocowych i krzewów jagodowych, jest w stanie wyhodować irgi. Roślina z powodzeniem dostosowuje się do prawie każdego rodzaju gleby i wydaje owoce, prawie nie zwracając uwagi na kaprysy pogody.

Powiązane wpisy:

Sadzenie i pielęgnacja irgi w otwartym polu

Nowoczesny asortyment odmian malin: jak wybrać najlepsze, cechy, zdjęcia

Odmiany agrestu: klasyfikacja, odporność na choroby, cechy i cechy